مروری بر انواع روشهای ریزپوشانی باکتریهای پروبیوتیک

پروبیوتیکها میکروارگانیسم های زنده ای هستند که در صورتی که به میزان کافی وارد بدن شوند؛ تأثیرات مفیدی بر سلامت مصرف کنندگان اعمال می نمایند. قابلیت زیستی اندک پروبیوتیک ها در شرایط دشوار فرآورده های غذایی و شرایط اسیدی و صفراوی دستگاه گوارش موجب پیدایش روش نوینی به نام ریزپوشانی گردید. ریزپوشانی عبارت است از پوشش دادن لایه ای از هیدروکلوئیدها به دور سلولهای میکروارگانیسمهای پروبیوتیک و محصور کردن آنها به منظور تفکیک از محیط طوری که آزادسازی هدفمند سلولها در مکان و زمان مناسب را به دنبال داشته باشد. ریزپوشانی سلولها، به ایمن سازی آنها از شرایط نامساعد محیطی نظیر pH پایین و یا اسیدیته بالا، انجماد شدید یا خشک کردن انجمادی، اکسیژن مولکولی، خشک کردن پاششی، باکتریوفاژها، ترکیبات شیمیایی ضد میکروبی صورت میگیرد. جهت ریزپوشانی پروبیوتیکها از ترکیبات مختلفی همچون ترکیبات آلژینات، کیتوزان، قندها و ترکیبات نشاسته استفاده میشود. با توجه به اینکه امروزه استفاده از پروبیوتیکها رایج گشته و برای اثر گذاری بهتر آنها بایستی به مقدار کافی به دستگاه گوارش برسند و بر این اساس استفاده از روشی همچون پوشش دهی جهت حفظ تعداد مناسب باکتریهای پروبیوتیک در مواد غذایی و شرایط دستگاه گوارش ضروری به نظر میرسد.

Keywords:

پروبیوتیک ها , ریزپوشانی , پوشش دهی , روشهای پوشش دهی.