بررسی روند پارامترهای هواشناسی در چند منطقه از ایران

مطالعه روند تغییرات پارامترهای هواشناسی در دراز مدت اهمیت ویژ های در بررسی اقلیمی و پیش بینی آن در آینده خواهد داشت. مدل های جوی پیش بینی می کنند که تا سال 2100 دمای کره زمین از 1 تا 3/5 درجه سانتی گراد افزایش خواهد یافت که این مقدار بیش از تغییرات دمایی ده هزار سال گذشته خواهدبود. هدف از انجام این تحقیق بررسی روند تغییر چهار پارامتر هواشناسی به صورت ماهانه در سه منطقه از ایران طی مدت 54 سال می باشد. پارامترهای هواشناسی مورد مطالعه شامل دما، رطوبت نسبی، سرعت باد و بارندگی و مناطق مورد مطالعه شامل شهرهای بزرگ تبریز، مشهد و شیراز است. انتخاب این مناطق به صورتی انجام شده است که پراکنش جغرافیایی در سطح کشور رعایت شود. در این تحقیق از سه روش و آزمون آماری من کندال، انحراف تجمعی و تحلیل رگرسیون برای بررسی روند متغیرهای هواشناسی از سال 1951 تا 2005 استفاده گردید. نتایج نشان داد که در هر منطقه تغییرات معنی داری وجود دارد به این صورت که در منطقه مشهد پارامتر دما روند افزایشی و رطوبت نسبی روند کاهشی، در منطقه شیراز رطوبت نسبی و سرعت باد روند کاهشی و در منطقه تبریز بارندگی و رطوبت نسبی روند کاهشی دارند. بقیه پارامترهای مورد مطالعه در این مناطق روند محسوس و معنی داری از خود نشان ندادند. تغییرات در روند پارامترهای هواشناسی، تغییرات محسوسی را در منابع آبی، میزان تقاضای انرژی، تولیدات کشاورزی و هم چنین نواحی ساحلی موجب خواهد شد.

Keywords:

آزمون روند , من کندال , انحراف تجمعی , تحلیل رگرسیون