اثر خشک کردن کنترلی خاک در هنگام پرشدن دانه های گندم درتکامل دانه ها وتاثیر آن در کیفیت نان

استفاده سنگین و زیاد از کود شیمیاییN دوره ی تکامل را در گندم به تعویق می اندازه و باعث کندی پرشدن دانه ودر نتیجه داشتن یک خرمن با شاخص پایین می شود. این تحقیق برسی می کند که آیا دوره ی تکامل به وسیله خشک کردن کنترلی خاک مرحله ی اخیر پرشدن دانه ها، پیشرفت خواهد کرد یا نه و آیا این پیشرفت ها می تواند سبب تحریک بهترC ذخیره شده در دانه شود. خشک کردن کنترلی خاک 9 روز بعد از شکوفه دادن تا دوره ی بلوغ تحمیل شده است. پتانسیل آبی برگ و قدرت رسانی برای عملیات های خشک کنندگی خاک در طی روز در پایین ترین حد بوده است اما به صورت کامل هر روز صبح زود احیا می شود. نرخ فتوسنتز و حجم کلروفیل و برگ های پرچمی در عملیات های خشک کردن خاک سریع تر از حالت سیرابی، کاهش می یابد که نشان دهنده این است که خشک کردن خاک دوره ی تکامل را پیشرفت می دهد کربوهیدرات بی قاعده و بدون ساختار در ساقه و پوشش در زمان بلوغ به شدت کاهش می یابد وC ثابت از برگ های پرچمی به دانه، و شاخص محصول نهایی بطور قابل ملاحظه ای بوسیله ی خشک کردن خاک افزایش می یابد. خشک کردن زمین بازده دانه ها را درHN بصورت کامل افزایش داده است نتیجه می گیریم که دوره ی پیری(تکامل) بوسیله ی خشک کردن خاک بطور کنترل شده و آن هم در هنگام پر شدن دانه ها تحریک می شوند(ترغیب می شوند) که میتواند تحریکات مجدد یکسان سازی را در دانه ها ترقی دهد پرشدن دانه ها را تسریع کند و بازده را در این موارد که دوره ی پیری به طرز نامطلوبی به وسیله ی استفاده ی زیاد از نیتروژن به تاخیر افتاده است افزایش دهد.

Keywords:

گندم , دانه , کربوهیدرات , گلوتن