پیش بینی میل به طلاق بر اساس مولفه های تحمل پریشانی و تاب آوری در دانشجویان متاهل شهر مشهد

خانواده مهم ترین نهاد جامعه است و رشد و پیشرفت اعضای آن به رضایت، خشنودی و کیفیت روابط بین اعضای خانواده وابسته است. این نهاد همواره در معرض ازهم پاشیدگی و طلاق قرار دارد. این پژوهش باهدف پیش بینی میل به طلاق بر اساس مولفه های تحمل پریشانی و تاب آوری در دانشجویان متاهل شهر مشهد صورت گرفت. جامعه پژوهش کلیه دانشجویان متاهل دانشگاه فردوسی مشهد بودند که به روش نمونه گیری خوشهای ۲۰۰ نفر از آنها به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه میل به طلاق روزلت، جانسون و مورو، پرسشنامه تاب آوری کونور و دیویدسونو پرسشنامه تحمل پریشانی سیمونز و گاهر بود. تحلیل داده ها در دو بخش آمار توصیفی شامل میانگین، انحراف معیار و شاخص های چولگی و کشیدگی و آمار استنباطی شامل آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون تک متغیره و با استفاده از نرم افزار SPSS ۲۴ صورت گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که رابطه ای بین تحمل پریشانی و میل به طلاق وجود نداشت ۰۵ / ۰> P. رابطه بین تاب آوری و میل به طلاق منفی و معنادار بود و تابآوری توانست میل به طلاق را پیش بینی نماید β=-۰/۲۴,P<۰/۰۱ همچنین این مدل ۵ درصد از تغییرات میل به طلاق را پیش بینی نمود. افرادی که تاب آوری بالایی داشتند با پذیرش عواطف، کنترل و معنویت سازگاری بیشتری در زندگی نشان دادند و کمتر مایل به جدایی و طلاق بودند.

Keywords:

میل به طلاق , تحمل پریشانی , تاب آوری , دانشجویان