تاثیر دستکاری سیستم های بینایی، حسی عمقی و دهلیزی بر کنترل پاسچر پسران ۱۶-۴ سال

زمینه و هدف: توانایی کنترل موقعیت های مختلف بدن در فضا ناشی از تعامل پیچیده سیستم های عصبی، حسی و اسکلتی- عضلانی است که به طور کلی به عنوان سیستم کنترل پاسچر تعریف می شود. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر دستکاری سیستم های بینایی، حس عمقی، و دهلیزی بر کنترل پاسچر پسران ۱۶-۴ سال بود. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی از نوع تحلیلی ۲۴۰ پسر ۱۶-۴ سال در ۴ گروه سنی و ۶۰ مرد بزرگسال انتخاب شدند. جهت ارزیابی کنترل پاسچر آزمودنی ها از آزمون سازماندهی حسی دستگاه پاسچروگرافی پویای کامپیوتری استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس یک راهه تفاوت معنی داری در کنترل پاسچر گروه ها نشان داد (۰۵/۰>P). براساس نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی، در وضعیت اول و سوم، پسران تا سن ۱۶ سالگی به کنترل پاسچری مشابه با افراد بزرگسال دست نمی یابند (p۰.۰۵)؛ اما تفاوت میان گروه های دیگر معنی دار بود (۰۵/۰>P). در وضعیت چهارم پسران ۱۶-۱۳ سال به کنترل پاسچری مشابه با افراد بزرگسال دست یافتند به طوری که تفاوت معنی داری میان این دو گروه مشاهده نشد (p>۰.۰۵). در وضعیت پنجم و ششم نیز پسران مورد مطالعه نتوانستند به کنترل پاسچری مشابه با افراد بزرگسال دست یابند (p<۰.۰۵). نتیجه گیری: به نظر می رسد پسران تا سن ۱۶ سالگی قادر به پردازش و سازماندهی اطلاعات سیستم های بینایی، حس عمقی و دهلیزی در کنترل پاسچر مشابه با افراد بزرگسال نیستند.

Keywords:

Computerized dynamic posturography system , Sensory systems manipulation , Postural control , Sensory organization test , دستکاری سیستم های حسی , کنترل پاسچر , دستگاه پاسچروگرافی پویای کامپیوتری , آزمون سازماندهی حسی