ناآگاهی حاکم بر ریسک های فاجعه آمیز نوظهور (پاسخ های صنعت بیمه و الزام به سیاست گذاری)

ارتباطات فزاینده بین بازارها و شبکه ها همراه با توسعه فناوری های جدید، فراوانی و تاثیر فاجعه هایگسترده در سراسر جهان را افزایش داده است. بسیاری از این وقایع که به عنوان ریسک های فاجعه آمیزنوظهور تعریف شده اند، سابقه قبلی ندارند و علی رغم اهمیتی که دارند در ایران کمتر به آن ها پرداختهشده است. در عین حال احتمال زیادی وجود دارد که فراوانی و تاثیر آنها در آینده افزایش یابد. اینمقاله با این فرض لزوم سیاست گذاری برای مقابله با ناآگاهی و زیان های بزرگ که از ویژگی هایاصلی توصیف کننده این ریسک های فاجعه آمیز نوظهور می باشد، از منظر حاکمیتی به این موضوعنگاه می کند. دقیقا اقدامات حاکمیتی باید هم در جهت گسترش ظرفیت صنایع برای پوشش خسارات وهم در جهت کسب اطلاعات بیشتر در مورد فراوانی و تاثیر چنین زیان هایی باشد. با این حال به نظرمی رسد که برخی از راه حل ها ممکن است با اهداف سیاست گذاری ها در تعارض باشد. به طور خاص،مداخلات مستقیم دولت برای جبران خسارت به زیاندیگان مانند زلزله کرمانشاه و یا سیل فروردین ۹۸در شمال کشور مانع توسعه بازار در بخش بیمه های اموال در برابر ریسک های فاجعه آمیز نوظهورمی شود. در این مقاله موارد مهمی استخراج شده است که نیاز به توضیح بیشتر توسط سیاست گذاراندارند و بر اهمیت ارائه تعریف عملی از چنین ریسکی تاکید می کند که اصل احتیاط هم شامل گردد.

Keywords:

ریسک فاجعه آمیز نوظهور , اقدامات حاکمیتی , اصل احتیاط , ناآگاهی