اثر بخشی معنادرمانی بر افزایش شادکامی در بیماران قلبی

هدف این پژوهش بررسیی اثر بخشیی معنادرمان بر افزایش شییادمام در بیماران قلب بود، روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پسآزمون پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمام بیماران قلب بستری در بیمارستان امام علی تشکیل دادند. از بین جامعه آماریبیماران قلب در بیمارستان امام علی ۵۰ نفر به شیوه تصادفی ساده انتخاب شدند. که به صورت تصادف به ۲ گروه ۲۵ نفر تقسیم شدند و در دو گروه آزمایشو گروه کنترل جایگزین شدند. مقدار نسبت F برابر با ۸۱۹ / ۱۴ مقدار p-value (سطح معنی داری) ۰۰۱ / ۰ و مجذور اتای سهمی برابر ۳۵۴ / ۰ ارائه شده است چون مقدار p-value کوچکتر از ۰۱ / ۰ است، F از نظر آماری معنی دار می باشد. در این تحلیل کواریانس، مقدار p-value کوچکتر از ۰/۰۱ است. که مقدار معنی داری آن نشان داده شده است. نتایج یافته های تحقیق نشان داد، معنا درمانی موجب افزایش میانگین شادکامی در بیماران گروه های آزمایش نسب به میانگین گروه کنترل شده است و این تایید کننده فرضیه پژوهش مبنی بر معنا درمانی بر افزایش شادکام بیماران شهر تهران می باشد.

Keywords:

معنادرمانی , شادکامی , بیماران قلبی