بررسی نقش دی کلرواستات (مهارکننده گلیکولیز) در تکثیر سلولهای سرطان پستان

سرطان پستان شایعترین سرطان در زنان است. در سالهای اخیر، به دلیل هدف قراردادن متابولیسم سلول تومور و استفاده همزمان DCA با شیمیدرمانی، رادیوتراپی و سایر داروهای آزمایش شده در چندین مدل سرطانی حائز اهمیت است. DCA با تغییر متابولیسم گلوکز در سلول های سرطانی از گلیکولیز بی هوازی به هوازی، آپوپتوز تنظیم شده با میتوکندری را مهار کرده و از رشد تومور جلوگیری میکند. در مطالعه حاضر اثرات مهار گلیکولیز (با استفاده از ( DCA بر زنده ماندن سلولهای سرطان پستان (رده (۴T۱ را در شرایط آزمایشگاهی بررسی شده است. ابتدا ۳۰۰۰سلول ۴T۱ درون چاهک های پلیت ۹۶ خانه کشت داده شدند. پس از انکوباسیون به مدت دو شب، محیط را با محیط کشت سلول تازه حاوی غلظتهای مختلف ( ۰/۵، ۱ ، ۲ ، ۳ ، ۴ ، ۵ ، ۹,۸ ,۷,۶ ۱۰,میلی مولار) DCAجایگزین شد. پس از ۲۴ ساعت، آزمایش MTT را با جایگزینی محیط با ۱۰ میکرولیتر محلول MTT انجام داده و سپس محلول MTTبرداشته و DMSO به چاهکها اضافه شد. پس از ۳۰ دقیقه در دمای اتاق، میزان جذب محلول فرمازان با دستگاه اسپکتروفتومتری در طول موج ۵۷۰ نانومتر خوانده شد. نتایج نشان داد ۳) DCA میلی مولار) در تکثیر سلول های سرطانی منجر به کاهش رشد رده سلولی ۴T۱ میشود. در دوز ۳ میلی مولار میزان زنده مانی کمتر از ۷۰ درصد است. در دوزهای ۰/۵ و ۱۰ میلی مولار، میزان زنده مانی به ترتیب ۹۱ و ۵۹ درصد است. علاوه بر این ، دوزهای ۰/۵)DCA ، ۳ ، ۱۰ میلی مولار) تفاوت مورفولوژیکی قابل توجهی داشتند. نتایج نشان داد که رده سلولی ۴T۱ سرطان پستان به DCA بسیار حساس است و دوز ۱۰ میلی مولار باعث مهار زنده مانی و رشد سلول های سرطان میشود.

Keywords:

رده سلولی ۴T۱ , DCA , سنجش MTT , زنده مانی سلولها