کپسوله کردن پروتئین ها در نانوذرات خود سامانه ده کیتوزانی اصلاح شده

داروهایی مانند پروتئین ها و پپتیدها به عنوان نسل جدیدی از داروها شناخته شده اند. با این وجود ، تحویل پروتئین ها و پپتیدها در بدن با خصوصیات فیزیکوشیمیایی خاص آنها مانند ساختار پیچیده و وزن مولکولی بالا محدویت های زیادی دارند. پوشش دار کردن روشی مناسب برای رساندن موثر پروتئین ها و پپتیدهای دارویی به هدف های مشخص در بدن است. نانوذرات کیتوزانی با قابلیت به دام انداختن و کپسول دار کردن پروتئین ها در یک شبکه پلیمری هیدراته و به حداقل رساندن نوسانات پروتئین ، به عنوان پلیمرهای تحویل دارویی مناسب به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرند. در این مطالعه ، ما مکانیسم های برهم کنش ما بین نانوذرات کیتوزانی اصلاح شده و هورمون رشد انسانی((hGH و هورمون تحریک کننده فولیکول (FSH)را با استفاده از طیف سنجی های دورنگ نمایی دورانی((CD و فلورسانس و همچنین به کمک شبیه سازی دینامیک مولکولی((MD بررسی کردیم. شدت فلورسانس پروتئین ها نشان می دهد که با افزایش غلظت نانوذرات ، شدت انتشار افزایش می یابد. داده های CD همچنین نشان داده اند که ساختار دوم پروتئین ها در حضور و عدم حضور نانوذرات تغییر چندانی نکرده اند. نتایج MD هم تایید کرده است که کنفوماسیون پروتئینها در طول شبیه سازی های MD بدون تغییر باقی مانده است. طبق مطالعات قبلی و نتایج ما ، تعداد مولکولهای کلسترول در کیتوزان برای عملکرد خوب نانوذرات برای پوشش دار کردن پروتئیینها بسیار مهم است. نتایج ما نشان داد که مولکولهای پروتئینی را می توان در نانوذرات خود سامان ده کیتوزانی اصلاح شده با کلسترول بارگذاری کرد و بارگذاری پروتئینها به توسط پیوندهای هیدروژن ، برم کنشهای آبگریز و الکترواستاتیک تنظیم می شوند. نتایج این مطالعه نشان می دهدکه نانوذرات خود سامان ده کیتوزانی اصلاح شده می توانند به عنوان حامل داروهای پروتئینی در زمینه های علوم نانو پزشکی و نانوبیوتکنولوژی مفید باشند.

Keywords:

هورمون رشد انسانی , هورمون تحریک کننده فولیکول , تحریم دارو , نانوبیوتکنولوژی , برهم کنش