رابطه خودکنترلی، بخشش و معنویت با سبک زندگی اسلامی معلمین مقطع متوسطه تهران

یکی از شاخص هایی که در حوزه جامعه شناسی و مطالعات فرهنگی برای بیان تفاوت های فرهنگی بکار می رود سبک زندگی است، اما سبک زندگی اسلامی عنوانی شناخته شده در علوم انسانی در سطح بین المللی که از زوایای متعددی به آن نگاه می شود مورد مطالعه قرار گرفته است. روش پژوهش حاضر توصیفی همبستگی ، شامل کلیه معلمین مقطع متوسطه تهران به تعداد ۱۱۴۵ نفر در سال تحصیلی ۹۶-۹۸ بود که با استفاده از جدول مورگان و جر سی این جامعه برابر با نمونه ۲۸۲ نفری می باشد که به روش نمونه گیری خوشه ای به عنوان حجم نمونه مشخص شدند. ابزار تحقیق شامل ۴ پرسشنامه سبک زندگی کاویانی، خودکنترلی تانجی، معنویت و بخشش ری بود. روش تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی و آزمون رگرسیون وضریب همبستگی انجام شد. نتایج نشان داد متغیرهای پیش بین خودکنترلی، معنویت و بخشش متغیر سبک زندگی اسلامی را پیش بینی می کنند. همچنین بین خودکنترلی، معنویت و بخشش با سبک زندگی اسلامی معلمین رابطه معناداری وجود دارد.

Keywords:

خودکنترلی , معنویت , بخشش , سبک زندگی اسلامی