تحلیل اشتغال پذیری دانشجویان پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران

تحولات سال های گذشته در بازار کار دانش آموختگان کشاورزی ضرورت توجه­ دانشکده های کشاورزی به اشتغال پذیری را بیش از پیش برجسته کرده است. بنابراین، این پژوهش با هدف اندازه گیری میزان اشتغال پذیری دانشجویان کشاورزی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران (۷۱۵ N=) و همچنین بررسی روابط برخی از متغیرها با اشتغال پذیری آنان انجام شد. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران، ۱۹۰ نفر برآورد شد که از طریق روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای با انتساب متناسب انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها، پرسشنامه ای در میان نمونه توزیع شد. روایی صوری پرسشنامه به وسیله ­ی پنلی از متخصصان و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ بررسی شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند. بر اساس یافته ها، میانگین کل مهارت های اشتغال پذیری دانشجویان رشته های کشاورزی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران ۳/۳ از ۵ بود که می توان گفت اندکی از متوسط بیشتر است. بیشترین ضعف دانشجویان در مولفه های تجربه­ ی کار و زندگی (میانگین ۷۲/۲) و  دانش و مهارت تخصصی رشته ی تحصیلی (۸۱/۲) بود. همچنین، متغیرهای اهمیت ادراک­شده توسعه­ ی مهارتهای اشتغال پذیری، سابقه ­ی کار کشاورزی، علاقه به رشته­ تحصیلی، سابقه ی کار غیرکشاورزی و واگذاری مسئولیت در دوران کودکی از سوی خانواده با میزان اشتغال پذیری دانشجویان همبستگی معنی داری داشت. در دانشجویان پسر، نمره ی کل اشتغال پذیری و همه­ ی مولفه های آن (دانش و مهارت تخصصی، مهارتهای عمومی، تجربه، یادگیری توسعه ی شغلی و هوش هیجانی) بیشتر از دانشجویان دختر بود. همچنین، تفاوت بین میانگین کل اشتغال پذیری دانشجویان دختر و پسر و همه­ ی مولفه های آن به جز مهارتهای عمومی و هوش هیجانی معنی­ دار بود. در نهایت، بر اساس یافته های این پژوهش توصیه می شود مباحث اشتغال پذیری در دانشکده های کشاورزی مورد توجه قرار گیرد و این برنامه ها حتی الامکان با توجه ویژه نسبت به دانشجویان دختر انجام گیرد.

تحلیل اشتغال پذیری دانشجویان پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران Keywords:

Employability , Job Preparedness , Students , Higher Education , Unemployment , قابلیت اشتغال , آمادگی شغلی , دانشجویان , آموزش عالی , بیکاری