رابطه ابعاد انگیزش شغلی خودتعیینکنندگی با اشتیاق شغلی در کارکنان شرکت ذوب آهن اصفهان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ابعاد انگیزش شغلی خود تعیین کنندگی با اشتیاق شغلی است. نمونه شامل ۲۰۰ نفر (۱۵۰مرد و ۵۰ زن) از کارکنان شرکت ذوب آهن استان اصفهان بود که به روش تصادفی طبقهای انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه انگیزش شغلی خود تعیین کنندگی بلیس و پرسشنامه اشتیاق شغلی استفاده شد. بهمنظور تحلیل نتایج از روشهای همبستگی ساده و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از وجود رابطه مثبت و معنی-دار بین سه بعد انگیزش شغلی خودتعیینکنندگی (انگیزش درونی، خودپذیر و درون فکنی شده) با اشتیاق شغلی و رابطه منفی معنیدار بین ابعادی که از نظر خودتعیینکنندگی در سطح پایین هستند (انگیزش بیرونی، بی انگیزگی درونی و بی انگیزگی بیرونی) با اشتیاق شغلی است. همچنین یافتههای حاصل از تحلیل رگرسیون چندگانه نشان می دهند که ابعاد انگیزش شغلی خودتعیین کنندگی رابطه معنیداری با ابعاد اشتیاق شغلی (جذب، نیرومندی و وقف خود) دارد. به عبارتی سطوح بالای انگیزش شغلی خودتعیینکننده به پیامدهای مثبتی مانند اشتیاق شغلی میانجامد.

Keywords:

انگیزش شغلی خودتعیینکنندگی , اشتیاق شغلی