استقرار نماز ومدیریت تعالی نهاد خانواده

اقامه نماز اولین ثمره حکومت صالحان است. بدیهی است نماز نمی تواند و نمی بایست صرفایک رفتار عبادی فردی و حتی اجتماعی باشد چرا که در این صورت کاربرد مفهوم اقامه آن توسطحکومت اسلامی بی معنی خواهد بود. نکته مهم در این رابطه این است که کشور یا جامعه ای که خودرا اسلامی می داند اگر نسبت به اقامه نماز در بعد خرد و کلان بی تفاوت باشد و اهمال نماید، بدونشک از آثار کارکردی آن که به صورت تشریع و تکوین در جامعه اسلامی می تواند ظهور پیدا کندمحروم خواهد ماند و این همان نکته مهم و اساسی است که کمتر مورد توجه قرار می گیرد. در جامعهاسلامی اگر نماز نباشد آن جامعه به تدریج نابود خواهد شد چون این نبود نماز مصداق کامل ظلماست. این مساله شاید مهمترین تفاوت یک جامعه اسلامی و غیراسلامی از بعد سنت الهی است. یکجامعه غیراسلامی که طبیعتا اهل نماز نیستند ممکن است توسعه و ترقی یابد ولکین یک جامعه بهاصطلاح اسلامی نااهل نماز بنابر سنت الهی محکوم به زوال است و این مساله بهترین توجیه برایاهمیت مقوله نماز در جامعه اسلامی است. امری که علاوه بر توجیه فرهنگی و تربیتی، دارایتوجیهات اقتصادی، سیاسی، نظامی و فرهنگی نیز می باشد.جامعه ای می تواند در راستای توسعه و تعالی مفاهیم اعتقادی و رفتاری نماز موفق باشد کهبتواند با برنامه ریزی مشخص و از آغازین روزهای شروع زندگی افراد آن جامعه، نسبت به مبحث نمازحساس بوده و به عنوان یک وظیفه اصلی در رابطه با آن به برنامه ریزی اقدام نماید. بدیهی است دراین راستا سرمایه گذاری اصلی میبایست بر روی کودکان و نوجوانان صورت پذیرد چرا که نماز باتوجهبه بستر اعتقادی و باوری آن اگر از ابتدای زندگی در روح و روان آدمی جای نگیرد، در مراحل بعدیزندگی به سختی قابل درک و پذیرش به صورت رفتاری خواهد بود. بنابراین باید سعی نمود تربیتکودک و نوجوان عامل به نماز همراه و توام با فرآیند اجتماعی شدن او صورت پذیرد. خانواده ومدرسه به عنوان دو رقیب اصلی در فرآیند اجتماعی شدن افراد، از مهمترین جایگاه در تربیتفرزندان عامل به نماز برخوردارند. هدف اصلی از ارایه این مقاله ارائه راهبردهایی است که براساس آنخانواده و مدرسه بتوانند با اجرای نقش های اصلی خود، و یا جبران کاستی های یکدیگر و براساسنظارت عالی های که توسط حکومت بر آنها صورت می پذیرد بهتر بتوانند نسبت به تربیت فرزندان عاملبه نماز اقدام نمایند. این تحقیق کاربردی سعی دارد با تبیین دقیق مفهوم همپوشانی تربیتی اولیاء ومربیان الگویی ارائه دهد که براساس آن اولیاء و مربیان در نظامی قرار بگیرند که براساس آن با جبران کاستی های تربیتی خود در مورد مقوله نماز کودکان و نوجوانان شرایطی را در خانه و مدرسه ایجاد نمایند که براساس آن احتمال تربیت فرزندان عامل به نماز به میزان قابل توجهی افزایش یابد.