تاثیر دو روش بی خاک ورزی و خاک ورزی مرسوم روی خصوصیات شیمیایی خاک در استان خوزستان

خاکورزی از جمله عملیاتی است که در کشاورزی با جابجایی خاک باعث تغییر در خصوصیات فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی خاک می شود. از آنجایی که خصوصیات شیمیایی خاک نشان دهنده عناصر غذایی موجود در خاک برای رشد گیاه است به همین دلیل توجه به روش های خاک ورزی بکار گرفته شده در کشت محصول ضرورت پیدا می کند. در این تحقیق با استفاده از روش مدیریتی مجموع ساده وزنی شده (SAW') مقایسه بین دو سامانه خاکورزی (خاک ورزی مرسوم (CT۲) و بی خاکورزی (NT۳)) در عمق های مختلف (۳۰-۱۰ و ۱۵-۱۰ ،۵-. سانتی متر) در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار در دانشگاه شهید چمران اهواز در سال ۱۳۹۷ انجام شد. صفات اندازه گیری شده شامل اسیدیته (pH) (اسیدیته خصوصیت شیمیایی خاک است زیرا میزان اسیدی و بازی بودن خاک را نشان می دهد)، ظرفیت تبادل کاتیونی بر حسب سانتی مول بر کیلوگرم (cmol.kg-۱ (درصد اشباع بازی (%)، کربن آلی خاک بر حسب گرم بر کیلوگرمg.kg-۱ وعناصرغذایی کلسیم ،منیزیم ،پتاسیم و فسفربرحسب میلی گرم برکیلوگرم mg.kg-۱بود. نتایج آنالیز واریانس نشان داد که عامل نوع خاک ورزی و عمق شخم بر روی همه ی صفات شیمیایی خاکی تاثیر معنی داری در سطح ۱ درصد دارد. ولی نوع خاک ورزی بر اسیدیته خاک دارای تاثیر معنی داری نبود. نتایج حاصل از روش مجموع ساده وزنی نشان داد که در عمق های مختلف روش بی خاکورزی بهتر از روش خاکورزی مرسوم، خصوصیات شیمیایی خاک را حفظ کرد، چون دارای ضریب تر کیبی بالایی نسبت به روش خاکورزی مرسوم بود. ولی روش خاکورزی مرسوم در عمق ۱۵-۱۰ سانتی متر نسبت به روش بی خاک ورزی ضریب ترکیبی بالایی داشت. که نشان دهنده تاثیر بهتر آن در این عمق می باشد. که این نتایج، بیانگر تاثیر معنی دار عمق بر کاربرد روشهای مختلف خاک ورزی بر خصوصیات خاک می باشد.

Keywords:

خاک ورزی , ارزیابی , خصوصیات شیمیایی , مجموع ساده وزنی شده