بررسی برهم‎کنش آنتی‎اکسیدانی ترکیب عصاره‎های چای سبز و رزماری

هدف از مطالعه حاضر بررسی و مقایسه ویژگی‎های آنتی‎اکسیدانی و انواع بر‎هم‎کنش (سینرژیسم و آنتاگونیسم) عصاره‎های چای سبز و رزماری بود. نتایج حاصل از آزمون‎های اندازه‎گیری ترکیبات فنلی کل، مهار رادیکال آزاد DPPH، ظرفیت آنتی‎اکسیدانی کل، قدرت احیاء‎کنندگی و آزمون توانایی جلوگیری از اکسیداسیون روغن سویا نشان داد که عصاره چای سبز به شکل معنی‎داری (۰۵/۰>P) بهتر از عصاره رزماری عمل نمود و هر دو عصاره نسبت به آنتی‎اکسیدان سنتزی BHT موثرتر بودند. عصاره‎های ترکیبی در این آزمون‎ها عملکرد متفاوتی از خود نشان دادند؛ به طوریکه در آزمون‎های مهار رادیکال آزاد DPPH و قدرت احیاء‎کنندگی اثر سینرژیستی معنی‎دار (۰۵/۰>P) مشاهده شد، اما در آزمون‎های ظرفیت آنتی‎اکسیدانی کل و جلوگیری از اکسیداسیون روغن سویا بر‎هم‎کنش آنها از نوع آنتاگونیسم بود؛ گرچه حتی در زمان ایجاد اثر آنتاگونیستی، عصاره‎ها نسبت به آنتی‎اکسیدان سنتزی BHT عملکرد بهتری نشان دادند و بنابراین عصاره‎های طبیعی را می‎توان به عنوان جایگزین مناسب برای BHT معرفی نمود.

Keywords:

چای سبز , رزماری , سینرژیسم , آنتاگونیسم