بررسی رابطه شادکامی با درگیری رفتارهای توسعه ای در آموزگاران زن آموزش و پرورش شهرستان خرمشهر

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی شادکامی بادرگیری رفتاراهای توسعه ای در آموزگاران زن آموزش و پرورش شهرستان خرمشهر انجام شده است. این پژوهش از حیث روش جزو پژوهش های توصیفی کاربردی می باشد. جامعه آماری شامل کلیه آموزگاران زن مقطع ابتدایی شهرستان خرمشهر بود. که با توجه به جدول مورگان ۱۳۶ نفر به عنوان نمونه به صورت تصادفی در پژوهش مشارکت کردند. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه شادکامی آکسفورد ۲۰۰۷ و پرسشنامه رفتارهای توسعه فردی داچنر ۲۰۱۳ استفاده شد. داده ها نیز با استفاده از نرم افزار spss۲۴ تجزیه و تحلیل شدند. یافته های پژوهش حاکی از آن بوده است که بین شادکامی و رفتارهای توسعه فردی آموزگاران رابطه مثبت و معناداری وجود دارد به طوری که ۳۵ درصد از واریانس توسعه فردی آموزگاران توسط شادکامی آن ها تبیین می شود. همچنین مشخص شد که بین همه ابعاد شادکامی یعنی خلق مثبت، عزت نفس، رضایت از زندگی، رضایت خاطر و بهزیستی فاعلی و رفتارهای توسعه فردی رابطه وجود دارد.

Keywords:

شادکامی , توسعه فردی , آموزشی و بهسازی منابع انسانی