بررسی آزمایشگاهی آبشستگی پیرامون آبشکنT شکل نامتقارن در شرایط مستغرق

آبشکن ها سازههای هیدرولیکی میباشند که جهت جلوگیری از فرسایش سواحل رودخانهها مورد استفاده قرار میگیرند. با توجه به اینکه شکل آبشکن ها نیز در الگوی جریان شکل گرفته پیرامون آنها و حفاظت ساحل رودخانه موثر است، انتخاب شکل مناسب آبشکن ها همواره مورد توجه مهندسین رودخانه بوده است. با توجه به اثر موضعی آبشکن ها بر الگوی جریان، معمولا در اطراف دماغه آبشکن ها حفره آبشستگی بوجود میآید. تخمین حداکثر عمق آبشستگی اطراف آبشکن ها و انتخاب شکلی از آبشکن که منجر به آبشستگی کمتری در اطراف دماغه خود شود، یکی از موضوعات مورد علاقه مهندسین هیدرولیک است. آبشکنT شکل از جمله آبشکن هایی است که در شرایط یکسان هیدرولیکی از عمق آبشستگی نسبی کمتری نسبت به بقیه آبشکن ها برخوردار است. با توجه به اینکه در شرایط سیلابی معمولا آبشکن ها به صورت مستغرق عمل میکنند، لذا در این تحقیق به بررسی آزمایشگاهی اثر آبشکن T شکل نامتقارن بر میزان حداکثر آبشستگی پرداخته شده است. نتایج نشان میدهد در شرایط یکسان هیدرولیکی و به ازای طول مشخصی برای بال ، با افزایش نسبتL1/L2 (نسبت طول بال بالادست به طول بال پاییندست)، آبشستگی افزایش یافته و طول منطقه رسوبگذاری نیز افزایش مییابد.

Keywords:

آبشستگی , آبشکن مستغرق , آبشکنT شکل نامتقارن , طول بال آبشکن