ساخت و اعتبار یابی مقیاس اهمالکاری دینی مبتنی بر آموزه های عملی اسلام

تحقیق حاضر با هدف آماده سازی مقیاس اهمالکاری دینی مبتنی بر آموزه های عملی دین اسلام یعنی فروع دین انجام شد.جامعه آماری شامل کارمندان زن و مرد ادارات شهرستان آبدانان و حومه بود و با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۲۵۰ نفر انتخاب شدند. ابزار پژوهش مقیاس دینداری خدایاری نسخه ۴۰ سوالی بود. روش تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ضرایب پایایی ، تحلیل عاملی کتشافی و تحلیل عاملی تاییدی انجام شد. ابتدا پایای مقیاس اهمالکاری دینی با مجموعه ۵۰ سوال با استفاده از آزمونهای سنجش پایایی نظیر آزمون های آلفای کرونباخ، اسپیرمن-براون و همچنین آزمون دو نیمه سازی گاتمن مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که مقیاس تدوین شده برای سنجش اهمال کاری مذهبی دارای پایایی و روایی لازم می باشد بطوری که آلفای کرونباخ برابر ۰/۷۵۵ ، ضریب اسپیرمن -براون برابر ۰/۷۸۴ و ضریب دونیمه سازی گاتمن برابر ۰/۷۹۳ بدست آمد و ضریب همبستگی مقیاس اهمال کاری دینی با مقیاس دینداری ۰,۶۳ و معنادار بدست آمد. همچنین نتایج تحلیل عاملی نشان داد که مقیاس بدست آمده از۲۹ سوال و ۸ عامل تشکیل شده است و این ۸ عامل جمعا ۹۵ درصد از واریانس کل را تبیین می نمایند.

Keywords:

اهمالکاری دینی , آموزه های عملی مذهبی , روایی و اعتبار