تاثیر دوازده هفته تمرین هوازی تناوبی بر کمرین، واسپین و شاخص مقاومت به انسولین دانشجویان دارای اضافه وزن

کمرین و واسپین، از آدیپو کاین های مترشحه از بافت چربی بوده که با التهاب و مقاومت انسولینی مرتبط می باشند. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر دوازده هفته تمرین تناوبی هوازی بر کمرین، واسپین و شاخص مقاومت به انسولین دانشجویان دارای اضافه وزن بود. تعداد ۲۴ نفر از دانشجویان دارای اضافه وزن بصورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت و بصورت تصادفی در دو گروه ۱۲ نفره تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت ۱۲ هفته (هر هفته ۳ جلسه، هر جلسه ۴۰ دقیقه) در تمرینات شرکت و گروه کنترل، برنامه معمول زندگی روزانه خود را داشتند. قبل و بعد از این دوره، از همه آزمودنی ها جهت اندازه گیری متغیرهای کمرین، واسپین و شاخص مقاومت به انسولین نمونه خونی گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار استنباطی t وابسته و مستقل و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد.در گروه تجربی بدنبال ۱۲ هفته تمرین تناوبی هوازی، کاهش معناداری در غلظت کمرین (t= ۵.۰۲ , P=۰.۰۰۱)، و شاخص مقاومت به انسولین (t=۳.۷۳ , P=۰.۰۰۳) مشاهده شد، در حالیکه تغییر معناداری در غلظت سرمی واسپین مشاهده نشد (t=۲.۰۴ , P=۰.۰۶). همچنین شاخص مقاومت به انسولین با هر دو متغیر کمرین (P=۰.۰۰۷) و واسپین (P=۰.۰۴) رابطه معناداری داشت.به نظر می رسد برنامه تمرین هوازی تناوبی با تاثیر بر کمرین و مقاومت انسولین، می تواند در کاهش پاسخ های التهابی ناشی از چاقی و اضافه وزن نقش مهمی ایفا کند.

Keywords:

کمرین , واسپین , شاخص مقاومت به انسولین