ارتقاء کیفیت زندگی: شناسایی شاخص های موثر حکمرانی شهری در بازآفرینی بافت های فرسوده از دیدگاه کارمندان شهرداری سقز

هر کجا تمدن پدید آمد، شهر بساطش را به سرعت باد پهن کرده است. گسترش فضایی بی رویه و بدون برنامه شهرها به عنوان سیستم های پویای اقتصادی- اجتماعی و زنده، باعث شکل گیری بافت های جدید شهری در مجاورت شهرها و جابجایی ساکنان و تغییر کاربری های شهری به نواحی جدید گردیده، که به تدریج بافت های قدیمی شهرها کارکرد و حیات اجتماعی- اقتصادی خود را ازدست داده اند، در نتیجه ی این وضعیت شهرها شاهد فرسودگی های کالبدی و نارسایی ابتدایی ترین زیرساخت های شهری در برخی بافت های خود شده و بافت های قدیمی کارکرد و حیات اجتماعی- اقتصادی خود را از دست می دهند که از این بافت ها میتوان به عنوان عضو بیمار شهرها نام برد. این بافت ها در حریم شهرها مانعی برای توسعه ی افقی شهرها محسوب شده و از طرف دیگر توسعه های جدید در پیرامون شهرها هزینه های بالایی را در مقایسه با توسعه ی میان افزا طلب می کند. امروزه با توسعه ی برنامه ریزی شهری، میزان رضایت از کیفیت زندگی در فضاهای برنامه ریزی شده از اهداف اولیه و اصلی شهرها به شمار می رود. بنابراین جستار حاضر بر آن شد تا شاخص های موثر حکمرانی شهری در بازیابی بافت فرسودهی شهرستان سقز را از دید کارمندان شهرداری این شهر شناسایی کند. بر این اساس اطلاعات مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه ی محقق ساخته از ۱۰۰ نفر از کارمندان شهرداری که به طور تصادفی با استفاده از جدول بارتلت انتخاب شدند، جمع آوری شد. نتایج پژوهش نشان داد که، به غیر از اثربخشی هزینه سایر مولفه های حکمرانی شهری در متغیر وابسته تاثیرگذار می باشند.

Keywords:

بازآفرینی شهری , بافت فرسوده شهری , حکمرانی شهری , کیفیت زندگی