واکاوی ارکان فلات زدگی شغلی در سازمان های دولتی ایران

فلات زدگی شغلی، مقارن با احساس ناشایستگی و ناخشنودی از مسئولیت های اجتماعی، که ارتباط نزدیک و تنگاتنگ با بی انگیزه گی افراد شاغل در محتوا و ساختار، ایجاد عدم رضایت نامتوازن در شغل فردی و عملکرد سازمانی می گردد. به مرور زمان سکون شغلی و میل به ترک سازمان، برآیند آثار فلات زدگی شغلی متصور می شود؛ در نهایت تمایل به خروج از خدمت، سازمان دانش کارکنان خود را از دست می دهد و گسترش سریع آن بحران سازمانی و مدیریتی می آفریند. این پژوهش در جستجوی رضایت افراد شاغل در سازمان های دولتی ایران، متناسب با محیط کار فیزیکی (متغیر مستقل) و احیای افزایش بهره وری و عملکرد سازمانی (متغیر وابسته) به بررسی تفکر استراتژیک_دانش محور در جهت برون رفت از فلات زدگی شغلی(بحران سازمانی) می پردازد. مطالعه حاضر، با هدف تبیین شاخصه ها و شناخت ویژگی های افراد، محیط اشتغال و افزایش بهره وری و عملکرد سازمانی همراه با رویکردی مبتنی بر نیاز تفکر استراتژیک که نقش مهم و تاثیرگذار بر روابط متقابل کارکنان و عملکرد سازمانی داشته را در صدد می باشد. نتایج می رساند که، سازمان های دولتی در ایران با دو متغییر کارکنان(افراد شاغل) و محیط کار فیزیکی(متناسب با عملکرد و دانش موضوعی) در جامعه شکل یافته است. این دو متغییر (فرد و محیط_فضا) را می توان با توجه به ایجاد و پرورش تفکر استراتژیک_دانش محور برای مدیران سازمانی، به رضایت کارکنان، افزایش بهره وری و عملکرد سازمان سرمنزل مقصود دانست.

Keywords:

کارکنان نامرئی , سکون شغلی , بی تفاوتی سازمانی , انتظارات دست نیافتنی , تمایل به رهایی.