اثربخشی روش یادگیری معکوس برافزایش یادگیری خودراهبر و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پایه ششم در درس علوم
Publish place: Journal of Training & Learning Researches، Vol: 17، Issue: 1
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 378
This Paper With 15 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_TLR-17-1_007
تاریخ نمایه سازی: 8 اسفند 1400
Abstract:
با توجه به اهمیت دو متغیر یادگیری خودراهبر و پیشرفت تحصیلی در نظام تعلیم و تربیت، استفاده از روش های یاددهی-یادگیری برای دست یابی دانش آموزان به این دو مهم ضروری است. یادگیری معکوس یکی از روش های نوین آموزشی است که می تواند موجب تسهیل یادگیری و ارتقای پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در دروس مختلف مانند درس علوم گردد. ازاین رو هدف این پژوهش بررسی اثربخشی روش یادگیری معکوس برافزایش یادگیری خودراهبر و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پایه ششم ابتدایی در درس علوم بوده است. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون-پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی شهر تهران به تعداد ۱۳۲۷ تشکیل می داد که در سال تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ در مدارس منطقه ۱۴ شهر تهران مشغول به تحصیل بودند. نمونه پژوهش حاضر شامل ۳۰ دانش آموز پسر پایه ششم ابتدایی بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. آزمودنی ها به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) گمارده شدند. به گروه آزمایش به مدت ۸ هفته (۲ جلسه در هر هفته) با استفاده روش تدریس یادگیری معکوس آموزش داده شد و گروه کنترل با استفاده از روش سنتی آموزش دیدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه یادگیری خودراهبر فیشر و همکاران (۲۰۰۱) که پایایی آن با استفاده از آلفای کرانباخ ۸۵۳/۰ به دست آمد و آزمون پیشرفت تحصیلی درس علوم پایه ششم ابتدایی بود ضریب تمیز تمامی سوالات آزمون پیشرفت تحصیلی بالاتر ۶/۰، دشواری آن ها بالاتر ۶۵/۰ و پایایی آن ۷۹۳/۰ بود، استفاده شد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که روش یادگیری معکوس موجب افزایش یادگیری خودراهبر و مولفه های آن (خودمدیریتی، خودتنظیمی و خودانگیختگی در دانش آموزان می شود. (همچنین آموزش به روش معکوس پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پایه ششم در درس علوم را افزایش می دهد.
Keywords:
Authors
نیره شاه محمدی
استادیار و عضو هیئت علمی پژوهشی سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی، وزارت آموزش و پرورش، تهران، ایران
مهدی سبحانی نژاد
دانشیار گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران.
رقیه حجتی
دکترای مدیریت آموزشی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی تهران جنوب ، تهران، ایران.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :