ترکیبات پلی فنولی و اثر فعالیت آنتی اکسیدانی دو اکوتیپ مختلف آویشن شیرازی بر اکسیداسیون روغن ذرت

استفاده از آنتی اکسیدانهای مصنوعی به علت امکان سمی و سرطانزا بودن و محصولات تجزیه ای حاصل از آنها محدود شده است . بنابراین مطالعات برای استفاده از آنتی اکسیدانهای طبیعی به عنوان جایگزینی برای آنتی اکسیدان های مصنوعی از اهمیت ویژهای برخوردار است . هدف از این تحقیق بررسی فعالیت آنتی اکسیدانی ، فنول کل و ترکیبات پلی فنولی عصاره دو اکوتیپ مختلف آویشن شیرازی و کاربرد آن در روغن ذرت به عنوان جایگزینی برای آنتی اکسیدان سنتزی بود. تعیین فنول کل و فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره متانولی به ترتیب ، با استفاده از روش رنگ سنجی فولین سیوکالتو و مهار رادیکال آزاد ۲و۲ دی فنیل ، ۱ پیکریل هیدرازیل (DPPH) تعیین شد. فنل کل ۲۸/۴۲ و ۳۸/۵۸ میلی گرم گالیک اسید در وزن خشک اعلام شد. مقادیر خاصیت آنتی اکسیدانی از ۴۳/۲۵ تا ۶۳/۳۶ میلی گرم در میلی لیتر متغییر بود. محتوای پلی فنولی با استفاده از روش HPLC مشخص شد. ترکیب پلی فنولی غالب در هر دو عصاره تیمول، کارواکرول بود. عصاره آویشن شیرازی و دی بوتیل هیدروکسی تولوئن (BHT)، به ترتیب در غلظت های ۲۵۰۰ و ۳۰۰ پی پی ام به روغن ذرت افزوده شدند و پایداری اکسیداسیون روغن های ذرت با اندازه گیری عدد پراکسید (PV) و تیوباربتیوریک اسید (TBA) مورد بررسی قرار گرفت . با افزودن عصاره آویشن شیرازی و آنتی اکسیدان سنتزی ، روند افزایش عدد پراکسید و تیوباربتیوریک اسید روغن ذرت با گذر زمان کندتر شد. اثر عصاره آویشن شیرازی اکوتیپ استهبان بعد از آنتی اکسیدان سنتزی بیشترین اعلام شد.

Keywords:

آویشن شیرازی , آنتی اکسیدان سنتزی , پایداری اکسیداتیو , روغن ذرت