پایداری در هیبریدهای ذرت با استفاده از روش های پارامتری تک متغیره

این تحقیق با هدف بررسی ژنوتیپ های پایدار با عملکرد مناسب با استفاده از ۱۲ هیبرید ذرت در شرایط آب و هوایی مناطقمختلف ایران انجام گردید. طرح آزمایشی مورد استفاده، بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار و در دو سال زراعی درایستگاه های کرج، بیرجند، شیراز و اراک مورد کشت و بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از تجزیه مرکب نشان داد که اثرمحیط، اثر متقابل ژنوتیپ × محیط و اثر ژنوتیپ در هیبریدهای مورد مطالعه دارای اختلاف معنی داری بودند. به منظور شناسایی ارقام پایدار از ۶ پارامتر پایداری استفاده شد. بر اساس واریانس محیطی ژنوتیپ های KSC۲۶۰ و KSC۷۰۷ ، براساس ضریب تغییرات محیطی ژنوتیپ های KSC۷۰۵ ، KSC۷۰۷ و KSC۲۶۰ ، بر اساس روش های مبتنی بر واریانس اثرمتقابل ژنوتیپ و محیط و همچنین بر اساس ضریب رگرسیون ابرهارت و راسل ژنوتیپ های KSC۴۰۰ و SC۶۴۷ و همچنینبر اساس روش ضریب تشخیص ژنوتیپ های KSC۷۰۷ و KSC۷۰۳ ( DC۳۰۷ و KSC۲۶۰ به عنوان پایدارترین ژنوتیپ هاشناسایی شدند.

Keywords:

پایداری , تجزیه مرکب , تک متغیره , ذرت