اثربخشی آرامسازی پیشرونده عضلانی بر پیامدهای نوزادی در زنان مبتلا به پره اکلامپسی

اهداف: هدف مطالعه تعیین اثربخشی آرامسازی پیشرونده عضلانی بر پیامدهای نوزادی در زنان مبتلا به پره اکلامپسی بود. روش پژوهش: مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی تصادفی بوده که از ابتدای فروردین ۱۳۹۹ تا پایان تیر ماه سال ۱۴۰۰ در مرکز آموزشی-درمانی کمالی استان البرز انجام شد.۸۸ مشارکت کننده بصورت در دسترس انتخاب و به روش بلوک های چهارتایی تصادفی در دوگروه مداخله و کنترل تخصیص یافتند (۴۴ نفر در هر گروه). در گروه مداخله آرامسازی پیشرونده عضلانی در قالب ۶ گروه ۶ نفره و یک گروه ۸ نفره به صورت دوبار درهفته و طی ۱۲جلسه( ۴ جلسه حضوری و ۸ جلسه مجازی) با میانگین زمان ۴۵ دقیقه در هر جلسه بر اساس روش جاکوبسن انجام شد. در گروه کنترل صرفا مراقبت های روتین پری ناتال دریافت گردید. گردآوری داده ها به وسیله چک لیست بعد از مداخله انجام شد. یافته ها: داده ها بوسیله نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ تجزیه و تحلیل شدند. بر اساس آزمون تی مستقل در میانگین وزن نوزادان در گروه مداخله بعد از مداخله، تفاوت آماری معنادار گزارش شد (P<۰.۰۰۱) در حالیکه در گروه کنترل تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد. از نظر سایر پیامدهای نوزادی شامل میانگین قد و دورسر نوزاد در بدو تولد و نمره آپگار دقیقه یک در بین نوزادان گروه مداخله و کنترل تفاوت آماری معناداری گزارش نشد. نتایج: بنظر می رسد که آرامسازی پیشرونده عضلانی می تواند بر روی بهبود وزن نوزاد در زمان تولد، در زنان مبتلا به پره اکلامپسی موثر باشد.

Keywords:

پره اکلامپسی , آرامسازی پیشرونده عضلانی , روش جاکوبسن , پیامدهای نوزادی.