اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی به شیوه شناختی رفتاری بر بهزیستی اجتماعی، خودکارامدی و اعتیاد به رسانه اجتماعی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول دارای اعتیاد به اینترنت در پاندمیک کرونا

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی به شیوه شناختی رفتاری بر بهزیستی اجتماعی، خودکارامدی و اعتیاد به رسانه اجتماعی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول دارای اعتیاد به اینترنت در پاندمیک کرونا میباشد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با یک گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهر قم دارای اعتیاد به اینترنت در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ که با روش نمونه گیری هدفمند از بین دانش آموزان پسر دارای اعتیاد به اینترنت ۵۰ نفر انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه کنترل ۲۵) نفر) و آزمایش ۲۵) نفر) قرار داده شدند. ابزار گرداوری اطلاعات شامل مقیاس خودکارامدی عمومی شرر و همکاران (۱۹۸۱)، پرسشنامه بهزیستی اجتماعی کیز (۱۹۹۸)، پرسشنامه اعتیاد به اینترنت یانگ (۱۹۹۸) بود. همچنین گروه آزمایش تحت جلسات آموزشی مهارتهای اجتماعی به شیوه شناختی رفتاری در طی ۱۲ جلسه ۶۰ دقیقه ای قرار گرفتند. نتایج به دست آمده با نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ با روش تحلیل کوواریانس تجزیهوتحلیل شد. نتایج به دست آمده نشان داد بین دو گروه کنترل و آزمایش تفاوت معناداری وجود دارد؛ به عبارت دیگر آموزش مهارتهای اجتماعی به شیوه شناختی رفتاری باعث بهبود بهزیستی اجتماعی، خودکارامدی و اعتیاد به رسانه اجتماعی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول دارای اعتیاد به اینترنت در پاندمیک کرونا شده است .(p≤۰.۰۵) با توجه به یافته های این پژوهش میتوان گفت که آموزش مهارتهای اجتماعی به شیوه شناختی- رفتاری روش موثری برای تغییر نگرش نوجوانان در خصوص بهبود خودکارامدی و بهزیستی اجتماعی و کاهش وابستگی به رسانه های اجتماعی است.

Keywords:

اعتیاد به رسانه اجتماعی , بهزیستی اجتماعی , پاندمیک کرونا , خودکارامدی , مهارت اجتماعی به شیوه شناختی رفتاری.