ناحیه بندی کیفی مناطق توسعه چاه های جدید شرب و کشاورزی با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیائی مطالعه موردی : دشت ساری نکاء

تامین آب جهت مصارف شرب و کشاورزی با لحاظ توسعه پایدار، بعنوان یکی از مشکلات مهم کشورهای واقع شده در ناحیه خشک و نیمه خشک می باشد. هزینه ی بالای درمان بیماریهای ناشی از استفاده آب با کیفیت پایین، لزوم بررسی و شناخت مکان های مناسب جهت توسعه و حفاری چاههای جدید را ضروری می نماید. جهت بررسی رویکرد فوق، نتایج شیمیائی 26 حلقه چاه در محدوده دشت ساری نکاء طی دوره شاخص مورد تحلیل قرار گرفت. پارامترهای -شیمیائی مورد استفاده در این ارزیابی SO4, TH, Ca, Mg, Na, Cl, PH, HCO3, TDS, SAR, EC میباشد. بمنظور مشاهده مکانی تغییرات پارامترها و جهت طبقه بندی ناحیه مورد بررسی، از سامانه اطلاعات جغرافیائی (GIS) استفاده شد. نمودارهای شولر، ویلکاکس و استاندارد ملی آب بعنوان مبنای طبقهبندی کیفی آب شرب و کشاورزی مورداستفاده قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که در اکثر مناطق آب دارای کیفیت مناسب شرب نیست. مطابق نمودار ویلکاکس در بیشتر نواحی دشت، آب دارای کیفیت مناسب برای کشاورزی است و خطر ناشی از سدیم کم بوده ولیمحصولات حساس به شوری باید مورد توجه قرار گیرند

Keywords:

دشت ساری نکاء , طبقه بندی کیفی آب , توسعه چاه های جدید