نقش تعاون و دگریاری در مدیریت اجتماعی ائمه

تعاون نوعی همکاری اجتماعی ، اقتصادی و نظامی است، که در آن افراد یا گروه های متفاوت در به صورت اشتراکی در کنار هم برای یک هدف فعالیت می کند. این نوع همکاری در نظام اقتصادی ایران به عنوان سومین نوع همکاری اقتصادی پس از اقتصاد دولتی و خصوصی پذیرفته شده است. اما در صدر اسلام، تعاون یکی از راهکارهای مدیریت اجتماعی ائمه اطهار برای حکومت و پرورش افراد به شمار می رفته است. هدف از این مقاله بررسی نقش تعاون و دگریاری در مدیریت اجتماعی ائمه اطهار است. دلیل اهمیت موضوع بررسی علاقمندی اجتماعی وافر افراد حقیقت گرا به رفتارهای سازمانی ویژه اجتماعی ائمه اطهار در قرون اولیه اسلامی بوده است. یافته های این پژوهش کتابخانه به چگونگی عملکرد ائمه با راهکارهای دگریاری و تعاون در جامعه اسلامی می پردازد.

Keywords:

تعاون , دگریاری , ائمه اطهار , مدیریت اجتماعی.