بررسی ارتباط بین تاب آوری با تفکر مثبت معلمان مرد و زن شهر جهرم

مقدمه: بررسی مسائل و مشکلات معلمان و فرهنگیان جهت تحصیل موفق و تامین سلامت جسمی و روانی آنها از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این میان قدرت تحمل مشکلات نیز به میزان چشم گیری کاهش یافته است؛ بنابراین به نظر می رسد آموزش مهارتهای مثبت اندیشی و تفکر مثبت به منظور ارتقاء عزت نفس و بهبود عملکرد فرد در ارتباط با خود، دیگران و افزایش میزان تاب آوری مفید باشد. از این رو این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین تاب آوری با تفکر مثبت در بین معلمان شهر جهرم انجام شد. روش کار: در این پژوهش با توجه به چارچوب جامعه آماری ۱۰۸ نفر از معلمان به صورت نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه تاب آوری و تفکر مثبت مورد استفاده قرار گرفت. روایی پرسشنامه ها با استفاده از روایی محتوایی و پایایی به وسیله آلفای کرونباخ بررسی و مورد تایید قرار گرفت. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره به روش همزمان استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که پاسخگویان مرد با فراوانی (۵۸ نفر به میزان ۷/۵۳ % ) و پاسخگویان زن با فراوانی (۵۰ نفر به میزان ۳/۴۶ % ) در این تحقیق شرکت نمودند، همچنین تعداد ۳۱ نفر از نمونه ها مجرد و تعداد ۷۷ نفر متاهل در این پژوهش شرکت کردند. در این تحلیل ضریب همبستگی بین متغیرهای مستقل و وابسته به مقدار ۶۰۳/۰ = R بدست آمد و در کل به مقدار ۳۶۴/۰ = R۲ معادل ۳۶ % از واریانس تفکر مثبت توسط متغیرهای مستقل تبیین گردیده است و رابطه متغیر تاب آوری با تفکر مثبت معنادار شد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته ها می توان نتیجه گرفت که معلمان واجد تاب آوری می تواند موجب حفظ آرامش، انعطاف پذیری در مواجهه با موانع، اجتناب از راهبردهای فرسایشی، حفظ خوش بینی و احساسات مثبت به هنگام دشواری ها در خود شوند و بهتر می توانند با شرایط سخت و دشوار مقابله کنند و با انسجام لازم شکست را به انرژی مثبت تبدیل کنند، افراد با داشتن این شاخص ها می تواند تفکر مثبت را در خود بوجود آورده و موجب ارتقا آن شوند.

Keywords:

تاب آوری , تفکر مثبت , معلمان