بررسی آمایش سرزمینی شهرتبریز در مقابله با زلزله بارویکرد پدافندغیرعامل

ایران از کشورهایی است که سالانه به واسطه بلایای طبیعی علی الخصوص زمین لرزه متحمل خسارت فراوان جانی و مالی می گردد.ازاین رو، شناخت مناطق پرخطر از نظر زلزله، امری حیاتی و ضروری به شمار میرود. با مطالعه نقشه های پهنه بندی خطر نسبی زمین لرزهو نیز با مقایسه فاصله نقاط از سرچشمه های احتمالی لرزه زا و در نظر گرفتن جنبش بخشی از آنها، کل گستره به شش پهنه خطر بسیاربالا، خطر بالا، خطر نسبتا بالا، خطر متوسط، نسبتا پائین و خطر پائین تقسیم شده است. در محدوده مجموعه شهری تبریز، چهار گسلهعمده و اصلی واقع شده اند که عبارت اند از: گسله فشاری شمال تبریز گسله فشاری تسوج گسله شرفخانه گسله صوفیان. گسلفشاری شمال تبریز، با راستای شمال غربی جنوب شرقی و شیب زیاد به سمت شرق واقع شده است. تاکنون زمین لرزه های سهمگین بسیاری در ارتباط با جنبش گسل تبریز به وقوع پیوسته اند که از نظر بزرگی قابل تامل اند.از سوی دیگر، توسعه سریع فضایی و کالبدیشهرهای کشور بدون توجه به وجود گسل های موجود، به دلیل مهاجرت بی رویه جمعیت از روستا ها به شهر و تقاضای روزافزون مسکن و...، بدون رعایت نکات ایمنی، لزوم توجه به خطر زمین لرزه، تلفات و خسارات احتمالی ناشی از آن را بیشتر نمایان می سازد. در این تحقیقبا توجه به اصول پدافند غیر عاملی به بررسی خطرات زندگی بروی گسل تبریزو با استفاده از سناریو های طراحی شده توسط محققینتلفات ناشی از زمین لرزه را می پردازیم ودر پایان برای بهتر کردن وضعیت فعلی شهر پیشنهادات کارشناسان حوزه پدافند غیر عامل وزمین شناسی ارائه می گردد .

Keywords:

آمایش سرزمین , زلزله , گسل تبریز , پدافندغیرعامل , پهنه بندی