ارزیابی پایداری خاکدانه‏های بخش جنوبی دشت ارومیه و تأثیر آن در کاهش فرسایش آبی مراتع اطراف دریاچه ارومیه

بسیاری از مراتع ایران در معرض فرسایش و تخریب شدیدی است، در صورتیکه احیاء مراتع مشکل و از نظر اقتصادی بسیار پرهزینه است. راه های زیادی برای حفظ و احیاء این مراتع وجود دارد،یکی از این راهکارها حفظ و افزایش پایداری خاکدانه هاست. این تحقیق با هدف بررسی پایداری خاکدانه ها و تأثیر آن بر مقدار فرسایش آبی در بخش جنوبی دشت ارومیه واقع در استان آذربایجان غربی به انجام رسید. برای دستیابی به این هدف، از تعداد 30 پروفیل نمونه خاک سطحی برداشت شد، آزمایشات روتین بر روی آنها انجام گرفت. کربن آلی به روش والکلی و بلیک(Walkely & black)، بافت خاک به روش هیدرومتری، شوری و اسیدیته به روش عصاره اشباع اندازه گیری شد. درصد کل مواد خنثی شونده به روش تیتراسیون باقی مانده اسید با باز اندازه گیری شد. پایداری خاکدانه ها به روش خیساندن سریع مؤسسه تحقیقات خاک و آب اندازه گیری شد. میانگین پایداری خاکدانه ها 76.9 محاسبه شد. نتایج به دست آمده از خروجی های نرم افزار SPSS بین خصوصیات فیزیکو شیمیایی خاک و پایداری خاکدانه‌ها نشان از وجود یک رابطه خطی بین آهک و پایداری خاکدانه ها می باشد. همچنین رابطه بین سیلت و پایداری خاکدانه ها نیز معنی دار بود. از طریق این روابط مدل ریاضی برآورد مقادیر پایداری خاکدانه ها خاک بدست آمد. بین کاهش فرسایش آبی و افزایش پایداری خاکدانه ها همبستگی مثبتی مشاهده شد. برای برآورد میزان دقیق کاهش فرسایش آبی در مراتع نیاز به مطالعات بیشتری است. .

Keywords:

پایداری خاکدانه , دشت ارومیه , مراتع , همبستگی , SPSS