بررسی تاثیر خودرهبری بر توانمند سازی زنان سرپرست خانوار با تاکید بر اهمیت نقش میکروکارآفرینی

مشاغل خانگی پردرآمد برای زنان یکی از آن مواردی است که در این چند ساله که در تحریم و شرایط خاصی از اقتصادی قرار داریم همیشه بر سر زبان ها بوده اند و باعث شده اند که افراد در هر شرایطی با هر وضعی به دنبال راهی باشند تا بتوانند برای خود کسب و کاری را آماده و راه اندازی کنند که بتواند برای آنها راه حلی برای بهتر زندگی کردن قرار بگیرد. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر خودرهبری بر توانمند سازی زنان سرپرست خانوار با تاکید بر اهمیت نقش میکروکارآفرینی انجام شده است. جهت گیری پژوهش کاربردی و از میان انواع پژوهش های توصیفی، از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه زنان سرپرست خانواردر سطح شهر تهران می باشد، که بدلیل عدم امکان تعیین تعداد دقیق آنان، حجم جامعه آماری نامحدود در نظر گرفته شده است. با توجه به نامعین بودن اعضای جامعه، حجم نمونه ۳۸۴ نفر برآورد می گردد. در پژوهش حاضر برای جمع آوری داده ها از روش میدانی جهت جمع آوری داده های موردنیاز پژوهش، استفاده شده است. بنابراین داده های به دست آمده از پرسشنامه با مدل معادلات ساختاری و بنا به نوع داده ها با نرم افزار اسمارت پی ال اس تحلیل و تفسیر شده است. نتایج نشان داد آگاه سازی (فردی و شغلی) زنان جهت توانمندسازی و میکروکارآفرینی دو عامل مهم و اثرگذار بر عزت نفس و گرایش های کارآفرینی زنان سرپرست خانو اده محسوب می شوند. از این رو، ارائه چنین آموزش هایی به زنان (به ویژه زنان سرپرست خانواده) از اهمیت خاصی برخوردار می باشد و یکی از مهمترین راهکارهای عملی برای هدایت زنان به سوی بازار کار است که این امر در بازگشت موجب افزایش نرخ مشارکت زنان در فعالیت های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور خواهد شد.

Keywords:

وانمند سازی زنان , خودرهبری , میکروکارآفرینی.