امر عظیم قیام قائم آل محمد (عج) منتقم خون سیدالشهداء (ع)

امام صادق (ع) در تفسیر آیه‌ی شریفه‌ی «ولا تقتلوا النفس التی حرم الله الا بالحق ومن قتل مظلوما فقد جعلنا لولیه سلطانا فلا یسرف فی القتل انه کان منصورا» (اسراء: ۳۳) می‌فرماید: منظور قائم آل محمد (عج) است که قیام می‌کند و قصاص خون حسین (ع) را می‌گیرد و اگر تمام اهل زمین را به این قصاص بکشد، اسراف و زیاده‌روی نکرده است. به خدا سوگند! قائم (عج) فرزندان و ذریه‌ی قاتلان حسین (ع) را به قصاص جرم پدرانشان می‌کشد. امام محمد باقر (ع) می‌فرماید: منظور حسین‌ ابن‌ علی (ع) است که مظلومانه کشته شد و ما ولی دم او هستیم و قائم (عج) وقتی ظهور کند، انتقام خون حسین (ع) را می‌گیرد و آنقدر می‌کشد تا گفته شود در کشتن زیاده‌روی‌ کرد. مقتول؛ حسین (ع) است و ولی دم او قائم (عج) و اسراف در قتل یعنی کشتن کسی غیر از قاتل. دنیا به پایان نمی‌رسد تا اینکه مردی از خاندان رسول خدا (ص) به پیروزی می‌رسد و زمین را پر از عدل ‌و داد می‌کند، همان گونه که از ظلم و جور پر شده است. امام حسن عسکری (ع) در تفسیر آیه‌ی شریفه‌ی «...ضربت علیهم الذله والمسکنه وباءوا بغضب من الله ذلک بانهم کانوا یکفرون بآیات الله ویقتلون النبیین بغیر الحق ذلک بما عصوا وکانوا یعتدون» (بقره: ۶۱) می‌فرماید: علت خشم پروردگار بر آن‌ها و نیز خواری و ذلتی که به ایشان رسید این است که پیش از آنکه این خواری و مذلت بر ایشان مقدر گردد، آیات الهی را انکار می‌کردند. آن‌ها انبیاء (ع) را به ناحق می‌کشتند بدون اینکه انبیاء (ع) در حق ایشان و دیگران جرمی مرتکب شده‌ باشند و این به دلیل عصیان و نافرمانی آن‌ها بود. این مفهوم همچنین در آیه‌ی شریفه‌ی «...وباءوا بغضب من الله وضربت علیهم المسکنه ذلک بانهم کانوا یکفرون بآیات الله ویقتلون الانبیاء بغیر حق ذلک بما عصوا وکانوا یعتدون» (آل عمران: ۱۱۲) مورد ملاحظه است. با توجه به عبارات «یقتلون النبیین» و «یقتلون الانبیاء» که در آیات شریفه‌ی (بقره: ۶۱) و (آل عمران: ۱۱۲) به آن‌ها اشاره گردیده است مشاهده می‌شود که این مفهوم در آیات شریفه‌ی «ولقد آتینا موسی الکتاب وقفینا من بعده بالرسل وآتینا عیسی ابن مریم البینات وایدناه بروح القدس افکلما جاءکم رسول بما لا تهوی انفسکم استکبرتم ففریقا کذبتم وفریقا تقتلون» (بقره: ۸۷) و «واذا قیل لهم آمنوا بما انزل الله قالوا نومن بما انزل علینا ویکفرون بما وراءه وهو الحق مصدقا لما معهم قل فلم تقتلون انبیاء الله من قبل ان کنتم مومنین» (بقره: ۹۱) و «ان الذین یکفرون بآیات الله ویقتلون النبیین بغیر حق ویقتلون الذین یامرون بالقسط من الناس فبشرهم بعذاب الیم» (آل عمران: ۲۱) و « لقد سمع الله قول الذین قالوا ان الله فقیر ونحن اغنیاء سنکتب ما قالوا وقتلهم الانبیاء بغیر حق ونقول ذوقوا عذاب الحریق» (آل عمران: ۱۸۱) و «الذین قالوا ان الله عهد الینا الا نومن لرسول حتی یاتینا بقربان تاکله النار قل قد جاءکم رسل من قبلی بالبینات وبالذی قلتم فلم قتلتموهم ان کنتم صادقین» (آل عمران: ۱۸۳) و «فبما نقضهم میثاقهم وکفرهم بآیات الله وقتلهم الانبیاء بغیر حق وقولهم قلوبنا غلف بل طبع الله علیها بکفرهم فلا یومنون الا قلیلا» (نساء: ۱۵۵) بار دیگر مورد ملاحظه و تاکید قرار گرفته است. امام صادق (ع) در تفسیر آیه‌ی شریفه‌ی «اذن للذین یقاتلون بانهم ظلموا وان الله علی نصرهم لقدیر» (حج: ۳۹) می‌فرماید: منظور آیه، قائم (عج) است که به خون‌خواهی حسین (ع) خروج نماید و به یقین خدا بر یاری آن‌ها سخت تواناست.

Keywords:

قیام , قائم , منتقم , انتقام