تبیین اثربخشی آموزش معکوس و اهمال کاری تحصیلی بر تاب آوری تحصیلی دانش آموزان

هدف این پژوهش، تبیین اثربخشی آموزش معکوس بر تاب آوری تحصیلی و اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان دختر پایه یازدهم در درس انسان و محیط زیست در سال تحصیلی ۱۴۰۰- ۱۳۹۹بود. این پژوهش از نوع شبه آزمایشی و از نظر هدف کاربردی است. همه دانش آموزان مشغول به تحصیل در پایه یازدهم شهر ری به عنوان جامعه آماری پژوهش در نظر گرفته شدند. ابتدا یکی از مدارس ناحیه دو شهر ر ی به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و ۶۰ نفر از دانش آموزان پایه یازدهم به روش تصادفی ساده در دو کلاس ۳۰ نفری به عنوان گروه آزمایش و گروه »کنترل« جایگزین شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد ساموئلز (۲۰۰۴) که توسط سلطانی نژاد و همکاران در سال ۱۳۹۲ هنجاریابی شد به عنوان پیش آزمون و پس آزمون استفاده گردید. پس از تایید روایی صوری و محتوایی ابزار توسط اساتید حوزه علوم تربیتی، پایایی آن از طریق ضریب آلفای کرونباخ ۰/۸۱ محاسبه گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی همچون شاخصهای گرایش مرکز و شاخص های پراکندگی و آمار استنباطی آزمون لوین برای بررسی مفروضه همسانی واریانس ها و تحلیل کوواریانس چند متغیره (آزمون مانکوا) و تک متغیره و آزمون اتا با بهره گیری از نرم افزارهای Spss۲۴ استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد که آموزش معکوس بر تاب آوری تحصیلی دانش آموزان تاثیر بسزایی دارد، به طوری که ۰/۵۶ تاب آوری تحصیلی دانش آموزان دختر پایه یازدهم در درس انسان و محیط زیست را ارتقاء می بخشد. در نهایت، پیشنهاد می گردد که مدیران مدارس زمینه مشارکت معلمان در کارگاه های راهبردهای نوین تدریس را فراهم نمایند تا معلمان بتوانند از رویکردهای نوین تدریس از جمله آموزش معکوس در کلاسهای درس بهره مند گردند

Keywords:

آموزش معکوس , تاب آوری تحصیلی , تدریس معکوس , کلاس معکوس , یادگیری معکوس