درمانی برمنبع کنترل و کیفیت زندگی مردان وابسته به مواد

پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر اثر بخشی آموزش مسئولیت پذیری بر پایه واقعیت درمانی برمنبع کنترل و کیفیت زندگی مردان وابسته به مواد انجام شده است . این پژوهش مطالعه نیمه آزمایشی است. طرح پژوهش از نوع پیش آزمون- پس آزمون پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی مردان وابسته به مواد شهر قم در سال ۹۳-۹۴ بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۲۰ نفر از بین آنها که دارای ملاکهای ورود به مطالعه بودند انتخا و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۰ نفر) و کنترل (۱۰ نفر) جایگزین دند. آزمودنی ها در دو مرحله پیش آزمون- پس آزمون به دو پرسشنامه کیفیت زندگی واروشربون (۱۹۹۲) و منبع کنترل راتر(۱۹۶۶) استفاده شد. برای گروه آزمایش طی ۱۰ جلسه، آموزش مسئولیت پذیری بر پاییه واقعیت درمانی، صورت گرفت اما گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس چند متغیره استفاده گردید. نتایج پس آزمون نشان داد که تفاوت دو گروه در ابعاد کیفیت زندگی و منبع کنترل معنادار (p<۰/۰۵ ) بود. آموزش مسئولیت پذیری بر پایه واقعیت درمانی می تواند در جهت افزایش کیفیت زندگی، منبع کنترل درونی افراد وابسته به مواد استفاده گردد.

Keywords:

درمان مسئولیت پذیری , واقعیت درمانی , کیفیت زندگی , منبع کنترل , وابسته به مواد