اثربخشی آموزش شادکامی بر عزت نفس و سازگاری فردی و اجتماعی دردانش آموزان پسر مقطع ابتدایی شهر مانه و سملقان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش شادکامی بر عزت نفس و سازگاری فردی و اجتماعی در دانش آموزان پسرمقطع ابتدایی شهر مانه و سملقان است. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی است و از طرح گروه کنترل استفادهشده است. جامعه آماری تحقیق شامل تمامی دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی (پایه ششم) مدارس دولتی شهر مانه وسملقان است که ۳۰ نفر از آنها که دارای کمترین نمره عزت نفس و سازگاری فردی و اجتماعی بوده اند بصورت تصادفیانتخاب و در گروه های آزمایش و کنترل گمارش شدند. ابزارهای جمع آوری اطلاعات پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت(کوپراسمیت ، ۱۹۶۷ ) و پرسشنامه سازگاری فردی و اجتماعی کالیفرنیا است. آزمودنی های گروه آزمایش به مدت دو ماهدر هشت جلسه ۹۰ دقیقه ای آموزش شادکامی به شیوه شناختی- رفتاری فوردایس را دریافت نمودند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. جهت تجزیه وتحلیل اطلاعات از آزمون کواریانس با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد. نتایج آزمون کواریانس نشان داد که آموزش شادکامی بر افزایش عزت نفس و سازگاری فردی و اجتماعی دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی شهر مانه و سملقان تاثیر معنی داری در سطح ۰/۰۵ داشته است.

Keywords:

آموزش شادکامی , عزت نفس , سازگاری فردی و اجتماعی.