بررسی مدل ساختاری ارتباط بین ارگونومی محیط فیزیکی کار(دیداری ، شنیداری، حرارتی،چیدمان) با رضایت شغلی با میانجیگری آسایش ادراک شده بر روی کارمندان شهرداری اصفهان

هدف پژوهش حاضر، طراحی و آزمودن الگویی از ارتباط بین ارگونومی محیط فیزیکی کار (دیداری، شنیداری، حرارتی و چیدمان) با رضایت شغلی با میانجیگری آسایش ادراک شده بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارکنان مشغول به کار شهرداری اصفهان در سال ۱۳۹۸ بودند که با توجه به تعداد پارامترهای مدل مفهومی، برآورد نمونه ی پژوهش ۲۱۰ نفر از کارکنان شهرداری بودند. از بین افراد جامعه، کارکنان شهرداری مناطق ۱۲، ۱۴ و ساختمان معاونت شهرداری مرکزی اصفهان به عنوان نمونه در دسترس انتخاب شدند. شرکت کنندگان در پژوهش به پرسشنامه محقق ساخته ی محیط فیزیکی کار، رضایت شغلی و آسایش ادراک شده پاسخ دادند. برای آزمودن الگوی پیشنهادی پژوهش از روش الگویابی معادلات ساختاری استفاده شد. با توجه به شاخص های برازش، نتایج نشان داد الگوی پیشنهادی پژوهش حاضر از برازش مطلوبی برخوردار است. این نتایج بدین معناست که متغیر استرس ادراک شده می تواند رابطه ی بین ارگونومی محیط کار و رضایت شغلی را تبیین کنند.

Keywords:

ارگونومی محیط فیزیکی کار , رضایت شغلی , آسایش ادراک شده