ارزیابی پایداری توسعه گردشگریخانههایدوم در نواحی روستایی مورد: شهرستان شمیرانات

گردشگری خانههایدوم از جمله الگوهای رایج در نواحی روستایی خصوصاً نواحی کوهستانی است که امروزه شاهد گسترش روزافزون آن در این نواحی میباشیم. رواج این الگو همانند دیگر الگوهایگردشگری اثرات مختلفی اعم از مثبت و منفی بهمراه دارد. در همین رابطه میتوان گفت نیل به توسعه پایدار گردشگری نیازمند شناخت عوامل موثر در پایداری و ناپایداری گردشگریخانههایدوم است تا از این طریق بتوان به تقویت عوامل موثر در پایداری و نیز کاهش عوامل موثر در ناپایداری این الگو در نواحی روستایی گام برداشت. بر همین اساس در این مقاله به ارزیابی پایداری توسعه گردشگری خانههایدوم در روستاهای شهرستان شمیرانات که طی چند دهه اخیر، بدلیل توسعه شهرتهران و آلودگی زیستمحیطی آن، گردشگری خانههایدوم در آن به شدت گسترش یافته است، پرداخته خواهد شد. مقاله حاضر از نوعکاربردی و روش انجام آن توصیفیتحلیلی میباشد. روستاهای نمونه این پژوهش تعداد 8 روستای منطقه است که بر اساس معیارهایی نظیر جمعیت، توزیع فضایی و رونق گردشگری خانههایدوم انتخاب شده اند. جامعه آماری شامل ساکنان و مدیران محلی و نیز گردشگرانخانههایدوم می باشند که بر اساس روشکوکران 200 سرپرست خانوار، 120 گردشگر خانههایدوم و 24 مدیر محلی بعنوان حجم نمونه تعیین شدهاند. به منظور پردازش دادهها از روشهای آماری و غیر آماری(بارومتر پایداری) استفاده شده است. نتایج بدست آمده بیانگر آنست که گردشگری خانههایدوم در منطقه در سطح خوب پایداری قرار دارد و بعد اقتصادی در مقایسه با دو بعد اجتماعی و زیستمحیطی سهم و نقش بیشتری در پایداری گردشگری خانههای دوم دارد.

Keywords:

گردشگریروستایی , خانههایدوم , توسعهپایدارگردشگری , رودبارقصران ,