اثر بخشی آموزش حل مساله اجتماعی برشایستگی اجتماعی دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی ناحیه ۱ اهواز

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی آموزش حل مساله اجتماعی برشایستگی اجتماعی دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی شهر اهواز است . پژوهش حاضر یک طرح آزمایشی و از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه آزمایشی و گواه است . جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمام دانش آموزان پسر پایه ششم شهرستان اهواز می باشد که در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ مشغول به تحصیل بودند. نمونه پژوهش حاضر شامل ۶۰ دانش آموز بود که برای انتخاب آن ها از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای استفاده شد. فرآیند آموزش مهارت های حل مساله اجتماعی براساس مدل دزوریلا و گلدفرید(۱۹۹۰) انجام شد و برای جمع آوری داده برای متغیر شایستگی اجتماعی از پرسشنامه ۴۷ ماده ای فلنر و همکاران(۱۹۹۰) استفاده شد. یافته های پژوهش بیانگر آن است که آموزش حل مساله اجتماعی بر شایستگی های اجتماعی ، توانایی ها و مهارتهای شناختی دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی شهرستان اهواز تاثیر دارد. بنابراین آموزش مهارت حل مساله اجتماعی در بهبود مهارت های رفتاری و شایستگی های هیجانی و نیزآمایه های انگیزشی و انتظاری دانش آموزان بسیار تاثر گذار است بنابراین رویکرد حل مساله اجتماعی راهی جهت کنشگری فعال اجتماعی کودکان و نوجوانان از طریق بهبود مهارت های شناختی آن ها در مسائل مختلف اجتماعی خواهد بود.

Keywords:

آموزش حل مساله اجتماعی , شایستگی های اجتماعی , مهارتهای شناختی