بررسی عوامل تاثیر گذار در سیاست های حاکم بر توسعه زمین شهری در شهرها

در این راستا مدیران وسیاستگذاران شهری، بدنبال انتخاب مجموعه ای ازسیاستهای مناسب و هماهنگ در زمینه های استراتژیک می باشند تا بتوانند ضمن پاسخگویی به نیازهای روزافزون شهرها، توان تولیدی آنها را برای توسعه شهرتقویت کنند . لذا یکی از ضروری ترین زمینه های مداخله دولت در امر مدیریت شهری، برنامه ریزی در مالکیت زمین شهری است . دولت ها در سراسر جهان، سیاست های زمین شهری را با اهدافی مانند حفظ محیط شهری و طبیعی، آماده کردن سرمایه گذاری زیرساخت، توسعه، حفظ و ارتقای ارزش املاک، کمک به فقرا برای رسیدن به زمین، و کنترل احتکار و تورم زمین اتخاذ می کنند دولت ها به طور مستقیم یا غیر مستقیم در قالب قوانین، روش ها و ابزارهایی اعمال نظر می کنند که در اصطلاح به این مجموعه قوانین و روش ها سیاست زمین شهری می گویند. با این تعریف، سیاست زمین شهری نیز یکی از عرصه های سیاستگذاری عمومی است که هریک از دولت های دنیا با اهداف مختلف و با توجه به نگرش نظام حاکم، و شرایط سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و جغرافیایی خود در این زمینه سیاسئی خاص اتخاذ می کنند. مدیریت زمین شهری به سه زیر سیستم توسعه زمین، مالکیت زمین و فعالیت زمین تقسیم می شود .از دیدگاه نهادی، مدیریت زمین شامل اطلاعات سیاست زمین، چارچوب قانونی، مدیریت منابع، ترتیبات اداره زمین و مدیریت اطلاعات زمین می شود و با استفاده کارآمد منابع زمین و غیره و با تصمیم گیری آگاهانه درباره تخصیص، استفاده و توسعه منابع طبیعی و انسان ساخت ارتباط دارد. راهبردها بر مبنای میزان و نوع تغییراتی که در سطح نهاد یا محیط توانمند کننده ایجاد می کنند، به دو نوع تغییرات جزئی و بنیادین طبقه بندی می شوند که در این پژوهش، حد واسطی نیز برای آن در نظر گرفته شد. از همین رو، در اتخاذ راهبردها به این تحولات و هزینه و فایده آنها باید توجه کافی شود؛ در غیر این صورت اتخاذ هریک از این راهبردها خسارت های جبران ناپذیری بر پیکره کشور وارد می کند.

Keywords:

مدیریت زمین شهری , سیاست زمین شهری , توسعه , زمین شهری