بررسی اثر هشت هفته تمرین مقاومتی بر سطوح سرمی پرپتین و عوامل مرتبط با کنترل گلیسمیک در مردانمبتلا به دیابت نوع۲

مقدمه: تمرین ورزشی از جمله مداخلات غیر دارویی موثر برای کنترل و بهبود وضعیت گلیسمیک بیماران مبتلا به دیابت نوع۲ میباشد. تمرین مقاومتی یکی از روشهای تمرینی شناخته شده است که تاثیرات مثبت آن بر دیابت نوع۲ تا حدود زیادی تایید شده است. در پژوهش حاضر محقق به بررسی اثر هشت هفته تمرین مقاومتی بر سطوح سرمی پرپتین و عوامل مرتبط با کنترل گلیسمیک در مردان مبتلا به دیابت نوع ۲ پرداخته است.روششناسی: بدین منظور ۲۴ مرد مبتلا به دیابت نوع ۲ با میانگین سن۹ / ۵ ± ۱۶ / ۵۴ سال و میانگین شاخص توده بدن ) BMI ) ۲kg.m۲ ۶۶ / ۱ ± ۳۷ / ۲۸ به صورت داوطلبانه برای شرکت در پژوهشحاضر انتخاب شدند. آزمودنیها به صورت تصادفی در دو گروه کنترل ) ۱۲ نفر( و تمرین مقاومتی ) ۱۲ نفر( تقسیم بندی شدند.هر جلسه برنامه تمرین مقاومتی مشتمل بر هشت حرکت بود که با سه ست هشت تکراری و با شدت ۶۰ تا ۸۰ درصد قدرت یکتکرار بیشینه ) ۱RM ( اجرا میشد. ۴۸ ساعت بعد از جلسه آخر تمرین، نمونه های خونی جمع آوری و سطوح متغیرهای موردبررسی سنجیده شد. آنالیز یافته ها نیز با آزمون آنالیز کوواریانس و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ انجام گرفت.نتایج:نتایج پژوهش حاضر نشان داد که سطوح سرمی پرپتین، گلوکز و مقاومت به انسولین در آزمودنیهای گروه تمرین کرده در مقایسهبا گروه کنترل به صورت معناداری کاهش یافته است ) ۰۵ / ۰ > p (. نتیجه گیری: بر اساس یافته های حاضر، به نظر میرسد کهکاهش سطوح پرپتین یکی از مسیرهای احتمالی تاثیرگذاری مثبت تمرین مقاومتی در بیماران دیابتی نوع ۲ میباشد.

Keywords:

دیابت نوع ۲ , تمرین مقاومتی , مقاومت به انسولین , پرپتین