ارائه روشی برای ارزیابی خطوط تاکسیرانی و اولویت بندی آنها-مطالعه موردی خطوط تاکسی منطقه 13 شهرداری تهران

تاکسی خطی یکطریقه مهم حمل و نقل شبه همگانی در شهر تهران است که عملکرد آن شبیه به جیتنی در کشورهای توسعه یافته میباشد. این طریقه حمل و نقلی به دلیل ظرفیت کم، تواتر بالا و راحتی مناسب،سهم قابل توجهی از سفرهای روزانه شهر تهران را به خود اختصاصداده است. اگرچه تحقیقات گوناگون نشان داده است که تاکسی خطی از لحاظ اقتصادی به صرفه نمیباشد، اما ارزیابی عملکرد و ساماندهی این طریقه درشرایط فعلی شهر تهران بسیار حائز اهمیت است. با ارزیابی عملکرد خطوط تاکسی، مشکلات آنها شناسایی شده و میتوان در جهت حذف یا ساماندهی آنها اقدام نمود. در این مطالعه یک روند کمی به منظور ارزیابیخطوط تاکسی ارائه میگردد.در طی این روند، شاخصهای عملکردی و معیارهای اندازهگیری لازم برای ارزیابی یک خط تاکسی مشخص شده و سپس بر مبنای این معیارها، یک امتیاز برای هر خط محاسبه میگردد. اینامتیاز نشان از عملکرد خط مورد نظر نسبت به سایر خطوط داشته و بر این اساس میتوان خطوط تاکسی را از لحاظ نحوه عملکرد آنها اولویت بندی نمود. همچنین مطلوبیت یا عدم مطلوبیت هر معیار اندازهگیری نیز تعیینخواهد شد که با استفاده از آن میتوان مشکلات موجود در خط مورد نظر را شناسایی نمود. روش ارائه شده بر روی خطوط تاکسی منطقه 13 شهرداری تهران پیادهسازی شده و نتایج حاصل مورد تحلیل و ارزیابی قرار میگیرد

Keywords:

تاکسی خطی , ارزیابی عملکرد , شاخصهای عملکردی , معیارهای اندازهگیری