سیمای اسکندر مقدونی در تاریخ های ملی ایران با تکیه بر مسئله نسب اسکندر

مقایسه تصویر اسکندر مقدونی در تاریخ های ملی ایران قبل از اسلام و بعد از اسلام، نمایانگر تحولیعمیق است. درحالیکه نگاه غالب متون پهلوی به اسکندر منفی است و از او با لقب گجستک یادمی کنند، مورخین اسلامی وی را یکی از برترین پادشاهان و از نسل دارای بزرگ عنوان کرده و او راایرانی میدانند نه مقدون ی. به هر صورت، پژوهشگران، منبع عمدهی این گونه روایات درباره اسکندر راکتاب اسکندرنامه کالیستنس دروغین دانسته اند. اما این که ریشه داستانپردازی درباره نسب ایرانیوی به چه دورهای می رسد و از کجا ناشی شده، مورد بحث است. در این مقاله سعی بر این است تا بابررسی منابع پهلوی، فارسی، عربی و مقایسه آن با برخی متون یونانی، رومی و پژوهش های جدید، بهمسئله آغاز رواج داستان های مثبت مربوط به اسکندر در ایران و سپس به منبع الهام نسب ایرانی او بپردازیم.

Keywords:

اسکندر , اسکندرنامه , تاریخ ملی ایران , کالیستنس دروغین , نسب اسکندر