اثر بخشی توانمندسازی خانواده مبتنی بر درمان راه حل محور کوتاه مدت بر پریشانی روانشناختی نوجوانان دارای والدین مبتلا به سوء مصرف مواد

هدف پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی توانمندسازی خانواده با درمان راه حل محور کوتاه مدت بر پریشانی روانشناختی در نوجوانان دارای والدین مبتلا به سوء مصرف مواد بود. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل و پیگیری بود و جامعه آماری آن را نوجوانان دارای والدین وابسته به مواد شهر تبریز که در پاییز ۱۴۰۰ جهت ترک اعتیاد به مراکز ترک اعتیاد دارویی شهر تبریز مراجعه کرده بودند تشکیل داده بود که از بین آنها ۳۰ نفر به روش هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. داده های پژوهش با استفاده از مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (۲۱-DASS) لاویبوند و (لاویبوند (۱۹۹۵) گردآوری و به روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که توانمندسازی خانواده بر افسردگی، اضطراب و استرس نوجوانان دارای والدین وابسته به مواد اثر بخش بوده (۰/۰۱>P) و این اثر بخشی در پیگیری سه ماهه پایدار است (۰/۰۱>P). با توجه به نتایج پژوهش حاضر میتوان نتیجه گرفت که توانمندسازی خانواده با درمان راه حل محور کوتاه مدت جزو درمانهای اثر بخش بر آسیبهای روانی و پریشانیهای روانشناختی نوجوانان است.

Keywords:

پریشانی روانی , توانمندسازی خانواده , درمان راه حل محور کوتاه مدت , سوء مصرف مواد