رابطه سفرهای خارجی و رفتار غیراخلاقی با میانجی گری نسبی گرایی اخلاقی

امروزه جهانی شدن باعث شده است که سفر به کشورهای خارجی هم رواج زیادی پیدا کند و هم ارزشمند دانسته شود. پژوهشهای پیشین بر جنبه های مثبت سفرهای خارجی از جمله افزایش خلاقیت و کاهش تعصب ملی، تمرکز کرده اند، اما پژوهش حاضر از یک جنبه منفی این سفرها پرده برداشت افزایش رفتار غیر اخلاقی هدف پژوهش حاضر آزمون این فرضیه بود که چندگانگی سفرهای خارجی یعنی تجربه سفر به چند کشور خارجی نه فقط یک کشور، با افزودن بر انعطاف پذیری اخلاقی یا) همان نسبی گرایی (اخلاقی به رفتارهای غیر اخلاقی میانجامد. در یک طرح همبستگی ۲۵۵ نفر (۱۱۲) (مرد از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم پزشکی تهران (۶۱۵۳ = N)، پس از گزارش تعداد و مدت سفرهای خارجی ،خود به مقیاس خود گزارشی راهبردهای غیراخلاقی در مذاکره و پرسشنامه جهت گیری اخلاقی پاسخ دادند تحلیلهای رگرسیون نشان داد که تعداد نه) مدت سفرهای خارجی، از طریق افزایش نسبی گرایی اخلاقی نقطه) مقابل مطلق گرایی اخلاقی) به افزایش رفتارهای غیر اخلاقی می انجامد. رویارویی با چند فرهنگ اخلاقی گوناگون میتواند باعث شود که فرد در اخلاقی بودن یا نبودن یک رفتار دچار تردید شود.

Keywords:

اخلاق , رفتار غیراخلاقی , سفرهای خارجی , فرهنگ , نسبی گرایی اخلاقی