داورپذیری اختلافات مالیاتی بین المللی با تاکید بر الگوی سازمان ملل

داوری به عنوان یکی از روش های حل و فصل خصومت درهمه نظام های حقوقی همواره مورد توجه قانون گذاران وحقوقدانان بوده است دلایل عمده ای ازقبیل هزینه کم سرعت در رسیدگی تخصصی بودن اختلافات رعایت اصل بی طرفی وحفظ اسرار شغلی موجب شده تا طرفین اختلاف به خصوص در قراردادهای بازرگانی اختلافات خود را ازطریق ارجاع امر بهداوری حل و فصل نمایند.اخذ مالیات مضاعف نیز یکی از موضوعات مورد اختلاف دولتها بوده و ارجاع این موضوع به داوریمی تواند نقش بسزایی در کاهش این اختلافات داشته باشد . امکان اعمال شرط داوری نسبت به دعاوی مالیاتی بین المللیازاین رو سازمان ملل ¸ همواره مورد بحث بوده است UN در سال ۲۰۱۱ شرط داوری را در معاهدات نمونه خود قرار دادند.دراین مقاله با روش توصیفی_تحلیلی تلاش بر این است که به کاربرد روش سازمان ملل در نظام حقوقی پرداخته شود .از نتایجاین مقاله میتوان گفت که اصولی از قانون اساسی می تواند مانعی برای اعمال موثر شرط داوری بواسطه لزوم اخذ مجوز قوهمقننه در هر مورد تلقی گردد و نیاز به اصلاح موافقتنامه های موجود یا تصویب قانون مستقل در این رابطه است.

Keywords:

مالیات , داورپذیری , مالیات مضاعف , الگوی سازمان ملل.