آموزش دانش پزشکی در عصر عباسیان

آموزش دانش پزشکی در دنیای امروز یکی از مباحث مهم در پزشکی به شمار می رود، که از همان ابتدا مورد توجه تمدن اسلامیواقع شد. عصر عباسیان) ۶۵۶ - ۱۳۲ ه.ق.( یکی از دوره های طلایی در علم پزشکی به شمار میرود. در این دوره دانشجویان زیادیتربیت شدند که هر یک نقش موثری در رشد و بالندگی این دانش داشتند. حمایتهای مادی و معنوی خلفا و جایگاه والای پزشکاندر سطح جامعه، افراد زیادی را علاقمند به فراگیری این علم کرد. علم آموزی این دانش به دو شیوه نظری و بالینی صورت میگرفت.آموزش نظری که به علوم پایه و مباحث اولیه و بنیادین پزشکی پرداخته میشد، از مسیرهای مختلف و منعطفی همچون خانواده،خودآموزی و مراکز علمی صورت میگرفت که دانشجویان میتوانستند به صورت مجزا یا ترکیبی تحصیل در این رشته را پیگیریکنند. در آموزش بالینی، افراد پس از گذراندن دوره های لازم وارد مراکز درمانی میشدند تا آموخته های نظری خود را عملی کنند.بیمارستانها یکی از مهمترین مراکز آموزشی -درمانی به شمار میرفت، که دانشجویان مقطعی از تحصیل خود را در آنجا سپریمیکردند.پژوهش حاضر بر آن است که با رویکردی توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای به بررسی آموزش پزشکی درعصر عباسیان با تکیه بر مرکز درمانی بیمارستان بپردازد. یافته های این پژوهش نشان میدهد که دانشجویان این عصر در بیمارستانها،با شیوه تشخیص و درمان بیماران، تشریح، روشهای جلوگیری از شیوع بیماریهای واگیردار، مهارت در جراحی و اخلاق در حرفهپزشکی آشنا میشدند.

Keywords:

بیمارستان , آموزش پزشکی , عصر عباسیان.