رابطه پذیرش یادگیری الکترونیکی با آمادگی خودتنظیمی یادگیری و انگیزه پیشرفت دانشجویان

هدف پژوهش حاضر، رابطه پذیرش یادگیری الکترونیکی با آمادگی خودتنظیمی یادگیری و انگیزه پیشرفت دانشجویان می باشد. جامعه پژوهش این مطالعه توصیفی همبستگی ، شامل تمامی دانشجویان مقطع کارشناسی دانشکده علوم تغذیه دانشگاه علوم پزشکی تبریز بوده است . حجم کل نمونه بر اساس روش نمونه گیری طبقه ای نسبتی با استفاده از جدول مورگان ، ۲۰۰، نفر تعیین شد. به منظور جمع آوری داده ها از پرسش نامه آمادگی خود تنظیمی یادگیری فیشر و همکاران ، پرسش نامه پذیرش یادگیری الکترونیکی بر اساس مدل پذیرش فناوری و از انگیزه پیشرفت دانشجویان استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آزمون های آماری مانووا و آزمون رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته های این پژوهش نشان داد که بین ابعاد مختلف پذیرش یادگیریالکترونیکی دانشجویان با توجه به جنسیت تفاوت معنی داری وجود ندارد. بین پذیرش یادگیری الکترونیکی با آمادگی خودتنظیمی یادگیری و انگیزه پیشرفت رابطه معنی داری وجود دارد و پذیرش یادگیری الکترونیکی پیش بینی کننده مناسبی برای آمادگی خودتنظیمی یادگیری و انگیزه پیشرفت دانشجویان می باشد. با توجه به اهمیت نقش پذیرش یادگیری الکترونیکی ، پیشنهاد می شود پژوهش های بیشتری در زمینه عوامل موثر بر یادگیری الکترونیکی انجام گیرد و دوره های آموزشی برای افزایش یادگیری الکترونیکی دانشجویان تشکیل شود.

Keywords:

یادگیری الکترونیکی , سازگاری اجتماعی , دانش آموزان .