مطالعه و بررسی تاثیر تیپ های شخصیت معلمان و شوخ طبعی در بهبود عملکرد آن ها

در مورد واژه معلم تعاریف زیادی در فرهنگ های تخصصی و عمومی شده است. در فرهنگ آکسفورد، معلم به شخصی گفته شده است که »تدریس می کند به ویژه تدریس درنهاد های تحصیلی.« در فرهنگ فارسی عمید، معلم را معادل با واژه های مانند : تعلیم دهنده ، آموزاننده و آموزگار آورده است. در لغت نامه دهخدا نیز معلم به معنی آموزاننده، مدرس و آموزگار معنی شده است. شعاری »نژاد«، در فرهنگ علوم رفتاری دو تعریف از واژه معلم ارائه نموده است : کسی که به منظورآموزش معیین به یک عده دانش آموزان در یک موسسه تربیتی استخدام شده است، کسی که دوره تربیت معلم را تمام کرده است. اساسیترین عامل برای ایجاد موقعیت مطلوب در تحقق هدفهای آموزشی، معلم است. اوست که میتواند حتی نقص کتابهای درسی و کمبود امکانات آموزشی را جبران کند یا برعکس، بهترین موقعیت و موضوع تدریس را با عدم توانایی در ایجاد ارتباط عاطفی مطلوب به محیطی غیرفعال و غیرجذاب تبدیل کند. در فرایند تدریس، تنها تجارب و دیدگاه های علمی معلم نیست که موثر واقع میشود، بلکه کل شخصیت اوست که در ایجاد شرایط یادگیری و تغییر و تحول شاگرد تاثیر میگذارد. دیدگاه معلم و فلسفهای که به آن اعتقاد دارد، در چگونگی کار او تاثیر شدیدی میگذارد، بطوری که او را از حالت شخصی که فقط در تدریس مهارت دارد خارج میکند و بهصور انسان اندیشمندی در میآورد که مسوولیت بزرگ تربیت انسانها بر عهده اوست. بر شمردن ویژگیهای معلم کار چندان آسانی نیست؛ زیرا جوامع مختلف با فلسفه ها و نگرشهای مختلف، انتظارات متفاوتی از معلم دارند، ولی میتوان به ویژگیهای کم و بیش مشترکی که لازم است معلمان در همه جا داشته باشند اشاره کرد. این مطالعه با هدف بررسی متون مربوط به رابطه بین تیپ های شخصیت و شوخ طبعی و بهبود عملکرد معلمان انجام شد. روش: بررسی به شکل مروری بر متون موجود صورت گرفت . یافته ها و نتیجه گیری: عملکرد با تیپ های شخصیت و شوخ طبعی رابطه دارد . تیپ شخصیت برون گرا و شوخ طبعی با عملکرد همبستگی مثبت و تیپ شخصیت روان رنجور با شوخ طبعی و عملکرد همبستگی معکوس دارد.

Keywords:

آموزش , معلم , همبستگی معکوس , شخصیت برون گرا , شوخ طبعی.