پیش بینی سازگاری اجتماعی و تمایل به اعتیاد بر اساس تعارض والد – نوجوان و راهبردهای حل تعارض

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی سازگاری اجتماعی و تمایل به اعتیاد بر اساس تعارض والد – نوجوان و راهبردهای حل تعارض بود. جامعه آماری پژوهش تمامی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول آموزش و پرورش شهر قم در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ به تعداد ۲۷۱۹۳ نفر بودند و نمونه پژوهش بر اساس فرمول کوکران، ۳۶۴ نفر، که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های تعارض والد- نوجوان اسدی یونسی و دیگران (۱۳۹۰)، سیاهه سبک حل تعارض کاردک (۱۹۹۴)، پرسشنامه سازگاری اجتماعی دانش آموزان سینها و سینگ (۱۹۹۳) و آزمون میزان تمایل به اعتیاد میرحسامی (۱۳۸۸) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج بررسی ها در پژوهش حاضر نشان داد که تعارض والد- نوجوان و راهبردهای حل تعارض با سازگاری اجتماعی، رابطه معنادار دارند و می توانند به شکل معناداری سازگاری اجتماعی را پیش بینی کنند. تعارض والد- نوجوان و راهبردهای حل تعارض با تمایل به اعتیاد، رابطه معنادار دارند و می توانند به شکل معناداری تمایل به اعتیاد را پیش بینی کنند. ضمنا با توجه به جدول همبستگی متغیرهای شدت تعارض، مشغولیت با تعارض، فراوانی تعارض، حل مسئله مثبت، تمایل به اعتیاد و کناره گیری از تعارض به ترتیب بالاترین تا پایین ترین ضریب همبستگی را با رفتار سازگاری اجتماعی دارا بودند و همچنین متغیرهای شدت تعارض، فراوانی تعارض، حل مسئله مثبت، مشغولیت با تعارض و کناره گیری از تعارض بالاترین تا پایین ترین ضریب همبستگی را با تمایل به اعتیاد دارا بودند. بنابراین به نظر می رسد با شناخت تعارض والدین و نوجوانان و راهبردهای حل تعارض بتوان در زمینه افزایش سازگاری اجتماعی و کاهش گرایش به اعتیاد در نوجوانان اقدام کرد.

Keywords:

سازگاری اجتماعی , تمایل به اعتیاد , تعارض والد- نوجوان , راهبردهای حل تعارض , دانش آموزان پسر , دوره متوسطه اول